ความหมายของธุรกิจ

                                                         ความหมายของธุรกิจ
บทที่1 ความหมายและความสำคัญของธุรกิจ

ความหมายของธุรกิจ     "ธุรกิจ"หมายถึงกิจกรรมต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการผลิต การจัดจำหน่าย และการบริการ โดยภายในหน่วยงานหรือธุรกิจนั้น ๆ มีการนำทรัพยากรที่มีอยู่มาผสมผสานกันอย่างมีระบบ มีระเบียบตามกฏเกณฑ์ เพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชนหรือผู้บริโภค ในขณะเดียวกันก็ก่อให้เกิดผลประโยชน์หรือบรรลุตามเป้าหมายของธุรกิจ และไม่ก่อให้เกิดมลภาวะที่ไม่ดีต่อสิ่งแวดล้อม องค์ประกอบของกิจกรรมทางธุรกิจ     จากความหมายของธุรกิจจะเห็นได้ว่าธุรกิจจะดำเนินได้นั้นต้องมีการนำกิจกรรมหลาย ๆ อย่างมาประสานกัน ซึ่งกิจกรรมนั้น ๆ ก็คือ การกำหนดหน้าที่ความรับผิดชอบภายในธุรกิจนั้นเอง     หน้าที่ทางธุรกิจ หมายถึง การดำเนินกิจกรรมต่าง ๆ ที่จะผสมผสานทรัพยากรที่มีอยู่ภายในธุรกิจหรือหน่วยงานเข้าด้วยกันอย่างมีระเบียบกฎเกณฑ์ และสอดคล้องกับสภาวะแวดล้อมเพื่อนให้สินค้าหรือบริการที่เกิดขึ้นตรงกับความต้องการของผู้บริโภค     ทรัพยากร (Resource) ที่หน่วยงานมีอยู่ คือ วัสดุ อุปกรณ์ หรือสินทรัพย์ต่าง ๆ ที่หน่วยงานใช้ในการดำเนินงาน ซึ่งแบ่งออกเป็น 4 ประเภทหรือเรียกสั้น ๆ ว่า 4 M's อันประกอบด้วย                 1. คน (Man) เป็นทรัพยากรแรกที่ก่อให้เกิดการดำเนินงานภายในธุรกิจ ซึ่งนับรวมทั้ง ฝ่ายบริหาร                    และฝ่ายปฎิบัติการ                 2. เงินทุน (Money or Capital) คือสินทรัพย์ที่จะนำมาใช้ในการดำเนินธุรกิจ อาจจะอยู่ในรูปของ                     เงินสดหรือสินทรัพย์อื่น ๆ ก็ได้                 3. วัตถุดิบหรืออุปกรณ์ (Material) คืออาจจะเป็นรูปของวัตถุดิบถ้าธุรกิจนั้นเป็นธุรกิจการผลิต                     เช่น เครื่องจักรกล วัสดุ อะไหล่ต่าง ๆ หรืออาจใช้ในการดำเนินงานให้ประสบผลสำเร็จได้                 4. การบริหารงานหรือการจัดการ (Management) คือกระบวนการหรือขั้นตอนในการนำคน เงิน                     ทุน และวัตถุดิบหรือวัสดุอุปกรณ์ มาดำเนินงานให้เกิดประโยชน์สูงสุด     การดำเนินของหน้าที่ภายในธุรกิจ เพื่อให้ทรัพยากรประสานกันอย่างมีประสิทธิภาพ จึงต้องแบ่งหน้าที่ต่าง ๆ ออกเป็น 5 หน้าที่ ดังนี้                 1. หน้าที่เกี่ยวกับการผลิต  (Production Function)                 2. หน้าที่เกี่ยวกับการตลาด  (Marketing Functon)                 3. หน้าที่เกี่ยวกับการเงิน  (Financial Functon)                 4. หน้าที่เกี่ยวกับการบัญชี  ( Accounting Functon)                 5. หน้าที่เกี่ยวกับบุคคลากร  (Personal Functon)  การสร้างความสัมพันธ์ของกิจกรรมทางธุรกิจ     หน้าที่ของธุรกิจทุกหน้าที่จะต้องมีการทำกิจกรรมที่ประสานกัน เพื่อให้การปฎิบัติงานภายในธูรกิจมีประสิทธิภาพสูงสุด โดยมุ่งไปสู่เป้าหมายเดียวกัน ซึ่งหน้าที่ต่าง ๆ เหล่านั้นจะประสานกันได้ต้องมีการจัดโครงสร้างองค์กรที่ชัดเจน พร้อมทั้งกำหนดหน้าที่ความรับผิดชอบของตำแหล้งนั้น ๆ การจัดโครงสร้างขององค์กร  (Organization Structure)     หมายถึง รูปแบบของแผนงานภายในองค์กรที่มีการกำหนดขึ้นเป็นตำแหน่งต่าง ๆ พร้อมระบุหน้าที่ความรับผิดชอบของตำแหน่งนั้น ๆ ทำให้บุคคลผู้ที่ดำรงตำแหน่งสามารถปฎิบัติงานได้ทั้งในหน้าที่ของตนและในหน้าที่ที่ต้องประสานกับฝ่ายอื่น ๆ เพื่อก่อให้เกิดความสัมพันธ์กันภายในองค์กร โดยแต่ละฝ่ายมีหน้าที่ความรับผิดชอบเป็นไปตามระเบียบกฎเกณฑ์เดียวกันเพื่อให้งานบรรลุวัตถุประสงค์ของกิจการ โครงสร้างขององค์กรโดยทั่วไปประกอบด้วย             1. มีการกำหนดหน้าที่ความรับผิดชอบที่ชัดเจนเพื่อมอบหมายให้บุคคลหรือกลุ่มบุคคลปฎิบัติงาน             2. มอบหมายงานที่กำหนดไว้ตามข้อ 1 อาจจะเป็นรายบุคคลหรือกลุ่มบุคคล             3. กำหนดความรับผิดชอบของแต่ละหน้าที่ เพื่อให้ผู้ปฎิบัติรู้ขอบเขตของหน่วยงานที่ต้องปฎิบัติ             4. จัดให้มีเอกภาพในการบังคับบัญชา โดยการกำหนดอำนาจหน้าที่ให้กับกลุ่มผู้ปฎิบัติงานช่วยกัน                 ดูแล ปรึกษาหารือร่วมกัน เพื่อให้การดำเนินงานไปสู่เป้าหมายที่วางไว้ โครงสร้างขององค์กรโดยทั่วไปมีอยู่ 2 ลักษณะคือ                 1. โครงสร้างที่เป็นทางการ (Formal Organization Structure) มีการกำหนดรูปแบบการจัด                      กิจกรรมต่าง ๆ ที่ชัดเจน มีผู็รับผิดชอบในแต่ละกลุ่ม มีการปฎิบัติงานร่วมกันอย่างมีระเบียบ                      แบบแผนและในองค์กรมักจะมีแผนภูมิโครงสร้างแสดงไว้ให้เห็น                 2. โครงสร้างที่ไม่เป็นทางการ (Lnformal Organization Structure) เป็นโครงสร้างที่ไม่มีรูป                      แบบที่ชัดเจน ไม่มีการกำหนดหน้าที่ความรับผิดชอบ ไม่มีการกำหนดกฎระเบียบใด ๆ แต่ละ                      บุคคลในองค์กรจะปฎิบัติงานโดยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน โครงสร้างลักษณะนี้มักเกิดขึ้นใน                      ธุรกิจขนาดเล็กหรือธูรกิจภานในครอบครัว ใช้ความสัมพันธ์ส่วนตัวในการช่วยกันทำงาน แต่                      ในธุรกิจขนาดใหญ่ก็จะมีโครงสร้างที่ไม่เป็นทางการ เช่น พนักงานที่เรียนจบมาจากสถาบัน                      เดียวกันทำงานอยู่ในบริษัทเดียวกัน ทำให้เกิดการรวมกลุ่มทำให้เกิดความสนิทสนมรักใคร่กัน                      เมื่องานมีปัญหาก็จะช่วยกันแก้ไข ร่วมกันสร้างสรรค์งานให้ไปสู่เป้าหมายได้ ประโยชน์ของการจัดโครงสร้างภายในองค์กร              1. ช่วยให้ผู็ปฎิบัติงานรู้จักขอบข่ายของหน้าที่ความรับผิดชอบที่ต้องปฎิบัติ              2. เป็นเครื่องมือในการสั่งการและกำหนดหน้าที่ความรับผิดชอบให้กับบุคคลในองค์กร              3. ก่อให้เกิดวิธีการที่จะปฎิบัติงานร่วมกัน              4. เสริมสร้างขวัญและกำลังใจให้ผู้ปฎิบัติมีความกระตือรือร้นในการปฎิบัติงานไปสู่เป้าหมาย ความสัมพันธ์ภายในองค์กร (Organization Relationship)     ในองค์กรแต่ละองค์กรมีการแบ่งหน้าที่ความรับผิดชอบที่ชัดเจนหรือจะไม่มีการแบ่งหน้าที่ก็ตามแต่ทุกคนที่อยู่ในองค์กรต่างก็มีวัตถุประสงค์ในการปฎิบัติงานเหมือนกันคือความสำเร็จขององค์กร ความสำเร็จจะเกิดขึ้นได้นั้นทุกคน ทุกตำแหน่งหน้าที่จะต้องมีความสัมพันธ์กันเพื่อร่วมมือกันปฎิบัติงานให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด จากการกำหนดโครงสร้างขององค์กรพอจะแบ่งความสัมพันธ์ออกได้ดังนี้             1. ความสัมพันธ์ที่เป็นทางการ (Formal Relationship) ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นโดยตำแหน่งหน้าที่                  เช่น พนักงานขายกับผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด ในที่นี้พนักงานขายมีความสัมพันธ์ในบทบาท                 ของผู้ใต้บังคับบัญชา             2. ความสัมพันธ์ที่ไม่เป็นทางการ (Informal Relationship) ความสัมพันธ์ส่วนตัวไม่เกี่ยวกับ                 ตำแหน่งงาน แต่ความสัมพันธ์ในลักษณะนี้ก็จะมีผลต่อการปฎิบัติงาน เช่น ผู้อำนวยการฝ่ายการ                 ตลาดกับพนักงานขายเป็นความสัมพันธ์ที่เป็นทางการ แต่ในขณะเดียวกันบุคคลทั้งสองอาจจบ                 การศึกษามาจากสถาบัญเดียวกัน นับถือเป็น รุ่นพี่รุ่นน้องกัน นับเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่เป็น                ทางการ     ดังนั้น ธุรกิจต่าง ๆ จึงมีความสัมพันธ์ทั้งสองลักษณะควบคู่กัน ก่อให้เกิดความร่วมมือกัน มีผลทำให้งานในธุรกิจนั้นมีความก้าวหน้า เจริญเติบโตและมีกำไรเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ความสำึคัญของธุรกิจ ่่    ธุรกิจเป็นองค์กรที่จัดตั้งขึ้นเพื่อดำเนินงานในการสนองความต้องการของผู้บริโภคหรือประชาชนโดยนำทรัพยากรต่าง ๆ มาเข้ากระบวนการที่เรียกว่า "การดำเนินธุรกิจ" ซึ่งธุรกิจเหล่านั้นมีผลต่อการพัฒนาประเทศและสังคม พอจะสรุปได้ดังนี้         1. การดำเนินงานของธุรกิจก่อให้เกิดการนำทรัพยากรของประเทศมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด         2. ช่วยให้ผู้บริโภคหรือประชาชนได้ใช้สินค้าหรือบริการ เพื่อพัฒนาความเป็นอยู่ของตนเองให้ดีขึ้น         3. ธุรกิจต่าง ๆ ช่วยขจัดปัญหาการว่างงาน และช่วยกระจายรายได้ไปสู่ประชาชน         4. ช่วยเพิ่มพูนรยได้ให้กับประเทศในรูปแบบของภาษีอากร         5. ประชาชนหรือผู้บริโภคมีโอกาสได้เลือกสินค้าหรือบริการที่สนองความพึงพอใจสูงสุดได้ง่าย                              เพราะธุรกิจต่าง ๆ มีการแข่งขันกัน เพื่อพัฒนาสินค้าหรือบริการ         6. ประเทศสามารถนำภาษีอากรที่จัดเก็บไปพัฒนาประเทศได้ อ้างอิง -  https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5970689869966493730#editor/target=post;postID=7375053987747767601                                                            ความสำคัญของธุรกิจ ความสำคัญของธุรกิจ มนุษย์ทุกคนมีความต้องการที่เหมือนกันอยู่ 2 ประเภทใหญ่ ๆ คือ ประเภทแรกเป็นความต้องการที่จำเป็นขั้นพื้นฐานต่อการดำรงชีวิต (Needs) ได้แก่ปัจจัย 4 คือ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค ส่วนความต้องการอีกประเภทหนึ่งนั้นเป็นสิ่งที่มนุษย์อยากมี (Wants) แต่ถ้าไม่มีสิ่งเหล่านี้ มนุษย์ก็ยัง สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ตัวอย่างเช่น รถยนต์ โทรทัศน์ เครื่องปรับอากาศ เป็นต้น ดังนั้นธุรกิจจึงมีความสำคัญต่อการดำเนินธุรกิจของมนุษย์ เพราะธุรกิจเป็น แหล่งผลิตสินค้าและบริการ เพื่อสนองความต้องการของมนุษย์ทั้ง 2 ประเภทดังที่กล่าวมาแล้ว สินค้าคือ สิ่งของที่มีตัวตน สามารถมองเห็นและจับต้องได้ เช่น รถยนต์ อาหาร เสื้อผ้า เป็นต้นตัวอย่างของธุรกิจที่เป็นแหล่งผลิตสินค้า เช่น โรงงานผลิต รถยนต์ โรงงานผลิตเสื้อผ้า เป็นต้น สำหรับการให้บริการนั้น หมายถึง สิ่งที่ไม่มีตัวตน ไม่สามารถมองเห็นหรือจับต้องได้ แต่สามารถกำหนดราคา เพื่อซื้อขาย กันได้ ตัวอย่างเช่นการให้บริการของสถานเริงรมย์ บริการเสริมสวย บริการซักรีด บริการขนส่ง บริการด้านการสื่อสารของสถานที่ให้บริการเฉพาะนั้น ๆ เป็นต้น วัตถุประสงค์ของธุรกิจ การประกอบธุรกิจต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจประเภทใดก็ตาม สิ่งที่ผู้ประกอบธุรกิจต้องการ คือ กำไรแต่นอกเหนือจากกำไรแล้ว ยังมีสิ่งอื่นอีกที่ธุรกิจ จะต้อง คำนึงถึง เช่น ความรับผิดชอบต่อผู้บริโภค ความรับผิดชอบต่อสังคม ความรับผิดชอบต่อลูกจ้างพนักงาน ฯลฯ วัตถุประสงค์ของธุรกิจ (Business Goals) ที่สำคัญมีดังนี้ 1. เพื่อความมั่นคงของกิจการ เมื่อธุรกิจเริ่มดำเนินการขึ้น เจ้าของธุรกิจก็มีความประสงค์จะผลิตสินค้า หรือบริการเพื่อสนองความต้องการของผู้บริโภค ต่อไป อย่างต่อเนื่องโดยไม่มีที่สิ้นสุด 2. เพื่อความเจริญเติบโตของธุรกิจ นอกจากความมั่นคงของกิจการแล้ว ธุรกิจยังต้องการที่จะเจริญเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ โดยการขยายกิจการให้ใหญ่ขึ้น มีสาขาเพิ่มขึ้น มีพนักงานเพิ่มขึ้นเพื่อให้เกิดความมั่นคงทั้งทางการเงินและฐานะทางสังคม 3. เพื่อผลประโยชน์หรือกำไร สิ่งที่จูงใจให้เจ้าของธุรกิจดำเนินธุรกิจต่อไป คือ กำไร ถ้าธุรกิจไม่มีกำไรกิจการนั้นก็ไม่สามารถดำเนินต่อไปได้ การที่ธุรกิจจะมีกำไรได้นั้นคือ ต้องจำหน่ายสินค้าหรือได้รับค่าบริการในราคาสูงกว่าค่าใช้จ่าย หรือต้นทุนที่ได้เสียไปในการผลิตสินค้าหรือบริการนั้น 4. เพื่อความรับผิดชอบต่อสังคม การดำเนินธุรกิจจะต้องคำนึงถึงจารีตประเพณีศีลธรรมอันดีงามของสังคมด้วย ธุรกิจจะต้องไม่ดำเนินการที่ขัดต่อกฎหมายหรือขัดต่อประเพณี ศีลธรรมอันดีงามของสังคม ธุรกิจจะต้องคำนึงถึงผู้บริโภค คำนึงถึงสภาพแวดล้อมต้องช่วยพัฒนาชีวิตและความเป็นอยู่ของสังคมให้ดีขึ้น เช่น การไม่ปล่อยน้ำเสียลงในแม่น้ำลำคลอง การไม่ผลิตสินค้าที่มีสารพิษตกค้าง การไม่ตัดไม้ทำลายป่า การไม่ก่อให้เกิดมลพิษ ฯลฯ จากวัตถุประสงค์ของธุรกิจดังกล่าว จัดว่าเป็นวัตถุประสงค์ส่วนใหญ่ของธุรกิจเอกชน แต่ยังมีการประกอบธุรกิจบางประเภทที่ไม่ได้หวังผลกำไร (Social Prestige) ได้แก่ กิจการประเภทสาธารณูปโภค (Public Utilities) ต่าง ๆ เช่น การดำเนินกิจการของการไฟฟ้า การประปา การสื่อสารแห่งประเทศไทย เป็นต้น กิจการดังกล่าวดำเนินการโดยรัฐบาล ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ประชาชนกินดีอยู่ดี มีความสะดวกสบาย ปัจจัยในการดำเนินธุรกิจ การดำเนินธุรกิจต้องอาศัยหลาย ๆ ปัจจัยประกอบกัน จึงจะเกิดกิจกรรมในการประกอบธุรกิจ จะขาดปัจจัยใดปัจจัยหนึ่งไม่ได้ โดยทั่วไปปัจจัยพื้นฐาน ในการดำเนินธุรกิจมี 4 ประเภท ที่เรียกว่า 4 M ได้แก่ คน (Man) ถือว่าเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุด เพราะธุรกิจต่าง ๆ เกิดขึ้นได้ต้องอาศัยความคิดของคน มีคนเป็นผู้ดำเนินการหรือเป็นผู้จัดการ จึงจะทำให้เกิดกิจกรรมทางธุรกิจหลายรูปแบบ ซึ่งในวงจรธุรกิจมีคนหลายระดับ หลายรูปแบบ ทั้งระดับผู้บริหาร ผู้ใช้แรงงานร่วมกันดำเนินการ จึงจะทำให้ประสบความสำเร็จในการประกอบธุรกิจ เงิน (Money) เงินทุนเป็นปัจจัยในการดำเนินธุรกิจอีกชนิดหนึ่งที่ต้องนำมาใช้ในการลงทุน เพื่อให้เกิดการประกอบธุรกิจโดยธุรกิจแต่ละประเภท ใช้ปริมาณเงินทุกที่แตกต่างกัน ธุรกิจขนาดใหญ่ย่อมใช้เงินทุนสูงกว่าธุรกิจขนาดเล็กกว่า ดังนั้น ผู้ประกอบธุรกิจจึงต้องมีการวางแผนในการใช้เงินทุน และการจัดหาเงินทุนอย่างมีประสิทธิภาพ เพื่อทำให้การดำเนินธุรกิจไม่ประสบปัญหาด้านเงินทุน และก่อให้เกิดผลตอบแทนสูงสุด คุ้มกับเงิน ที่นำมาลงทุน วัสดุหรือวัตถุดิบ (Material) ในการผลิตสินค้าต้องอาศัยวัตถุดิบในการผลิตค่อนข้างมาก ผู้บริหารจึงต้องรู้จักการบริหารวัตถุดิบให้มีประสิทธิภาพ เพื่อให้เกิดต้นทุนด้านวัตถุดิบต่ำสุด อันจะส่งผลให้ธุรกิจมีผลกำไรสูงสุดตามมา วิธีปฎิบัติงาน (Method) เป็นวิธีการในการปฎิบัติงานในแต่ละขั้นตอนของการดำเนินธุรกิจ ซึ่งต้องมีการวางแผนและควบคุม เพื่อให้การปฎิบัติงานมีประสิทธิภาพ เกิดความคล่องตัว สอดคล้องกับสภาพแวดล้อมทั้งภายในและภายนอกกิจการ ประโยชน์ของธุรกิจ ประโยชน์ของธุรกิจจำแนกได้ ดังนี้ 1. ธุรกิจผลิตสินค้าและบริการเพื่อสนองความต้องการของมนุษย์ในสังคม เนื่องจากความต้องการของคนเราแตกต่างกัน และมีความต้องการไม่มีที่สิ้นสุด โดยความต้องการของคนเราจะเพิ่มขึ้นตลอดเวลา เพื่อสร้างความพึงพอใจ และความสะดวกสบายแก่ตนเอง ธุรกิจจึงมีหน้าที่ในการจัดหาสิ่งต่าง ๆ มาบริการสนองความต้องการดังกล่าว 2. ธุรกิจช่วยกระจายสินค้าจากผู้ผลิดไปสู่ผู้บริโภค เมื่อธุรกิจประเภทผู้ผลิตสินค้า เช่น โรงงานอุตสาหกรรมผลิตสินค้าออกมาแล้ว การที่สินค้าจะกระจายไปสู่ผู้บริโภคได้นั้น จำเป็นต้องอาศัยธุรกิจ ประเภทอื่น ช่วยกระจายสินค้าไปสู่ผู้บริโภค เป็นต้นว่าธุรกิจการขนส่ง ทั้งทางบก ทางน้ำ ทางอากาศพ่อค้าคนกลาง การประชาสัมพันธ์ การบริการด้านการเงินของธนาคาร การสื่อสาร ฯลฯ 3. ธุรกิจเป็นแหล่งตลาดแรงงาน ในการดำเนินการธุรกิจมีความจำเป็นต้องใช้แรงงาน เพื่อทำการผลิตสินค้าหรือบริการ ดังนั้นการดำเนินธุรกิจจึงทำให้คนมีงานทำ สามารถหารายได้ เพื่อเลี้ยงตัวเอง และครอบครัวได้ ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของคนในสังคมดีขึ้น นอกจากนั้นการที่ธุรกิจกระจายไปอยู่ตามส่วนต่าง ๆ ของประเทศ ก็เป็นการ กระจายรายได้ และตลาดแรงงานไปสู่ท้องถิ่นอีกด้วย 4. ธุรกิจเป็นแหล่งเพิ่มรายได้ให้แก่รัฐบาล เมื่อการดำเนินธุรกิจมีผลกำไร ผู้ประกอบธุรกิจมีหน้าที่เสียภาษีให้รัฐบาลตามที่กฎหมายกำหนด ทำรายได้ของรัฐเพิ่มขึ้น และรายได้ดังกล่าว รัฐบาลนำไปใช้ ในการพัฒนาประเทศ ได้แก่ การสร้างโรงพยาบาลสร้างถนน สร้างโรงเรียน ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นการสร้างคุณภาพชีวิต ให้เกิดแก่ประชาชน 5. ธุรกิจช่วยพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ ในการผลิตสินค้าและบริการของธุรกิจในระยะแรก ๆ ก็เพื่อสนองความต้องการของประชาชนในท้องถิ่น จังหวัดและประเทศ แต่เมื่อธุรกิจขยายตัวเติบโตขึ้น สามารถผลิตสินค้าและบริการได้มาก จนเกิดความต้องการของคนในประเทศ จึงต้องส่งสินค้าออกไปจำหน่ายยังต่างประเทศ ทำให้รายได้เข้าสู่ประเทศ เป็นการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศได้อีกทางหนึ่ง ประเภทของธุรกิจ การแบ่งประเภทของธุรกิจตามลักษณะของกิจกรรมที่ธุรกิจกระทำ แบ่งออกได้ ดังนี้ ธุรกิจการเกษตร (Agriculture) การประกอบธุรกิจการเกษตร ได้แก่ การทำนา การทำไร่ การทำสวน การทำป่าไม้ การทำปศุสัตว์ ฯลฯ ธุรกิจอุตสาหกรรม (Manufacturing) การประกอบธุรกิจอุตสาหกรรม ได้แก่ ธุรกิจผลิตสินค้าเพื่ออุปโภค แบ่งเป็น 2 ลักษณะ ดังนี้ 2.1 อุตสาหกรรมในครัวเรือน จัดเป็นอุตสาหกรรมขนาดเล็ก ใช้แรงงานเฉพาะสมาชิกในครอบครัว ลงทุนไม่สูงนักส่วนใหญ่เป็นการใช้เวลาว่างจากการประกอบอาชีพหลัก คือ การทำนาทำไร่ ขณะที่รอเก็บเกี่ยวพืชผลก็ใช้เวลาว่าง มาทำอุตสาหกรรม ในครัวเรือน ได้แก่ อุตสาหกรรมทอผ้า อุตสาหกรรมเครื่องปั้นดินเผา อุตสาหกรรมทำเครื่องเขิน อุตสาหกรรมทำเครื่องจักสาน ฯลฯ 2.2 อุตสาหกรรมโรงงาน เป็นอุตสาหกรรมที่ผู้ผลิตสินค้ามีโรงงาน มีเครื่องจักรที่ใช้ในการผลิตสินค้าได้ครั้งละจำนวนมาก มีการจ้างแรงงานจากบุคคลภายนอก ได้แก่ โรงงานผลิตรถยนต์ โรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ โรงงานผลิตอาหารสำเร็จรูป โรงงานผลิตพลาสติก ฯลฯ ธุรกิจเหมืองแร่ (Mineral) การประกอบธุรกิจเหมืองแร่ ได้แก่ การทำเหมืองแร่ชนิดต่าง ๆ การขุดเจาะถ่านหิน การขุดเจาะนำทรัพยากรธรรมชาติต่าง ๆ มาใช้ ธุรกิจการพาณิชย์ (Commercial) เป็นธุรกิจที่ทำหน้าที่กระจายสินค้าที่ผลิตจากอุตสาหกรรมต่าง ๆ ไปสู่ผู้บริโภค ทำให้ผู้บริโภคได้อุปโภคบริโภค สินค้า ตามความต้องการ ได้แก่ ธุรกิจพ่อค้าคนกลาง ผู้ค้าส่ง ผู้ค้าปลีก ตัวแทนจำหน่ายสินค้าต่าง ๆ ธุรกิจการก่อสร้าง (Construction) เป็นธุรกิจที่ทำหน้าที่ในการนำวัสดุต่าง ๆ ได้แก่ อิฐ หิน ปูน ทราย มาใช้ในการก่อสร้าง เช่น การสร้างถนน สร้างอาคาร สร้างเขื่อน ก่อสร้างโรงพยาบาล เป็นต้น ธุรกิจการเงิน (Finance) เป็นธุรกิจที่ทำหน้าที่ส่งเสริมให้ธุรกิจอื่นทำงานได้คล่องตัวขึ้น เนื่องจากในการทำธุรกิจจะต้องเริ่มจากการลงทุน ซึ่งต้อง ใช้เงิน ในการลงทุน เช่น นำมาซื้อที่ดิน ปลูกสร้างอาคาร จ้างคนงาน ซื้อวัตถุดิบ ซื้อเครื่องจักร ฯลฯ ซึ่งถือว่าธุรกิจการเงินเป็น แหล่งที่ธุรกิจอื่น สามารถติดต่อใน การจัดหาทุนได้ นอกจากนั้นในการสั่งซื้อสินค้าจากต่างประเทศหรือส่งสินค้าไปขายต่างประเทศ ธุรกิจการเงิน จะทำหน้าที่เป็น ตัวกลาง ในการติดต่อซื้อขาย ชำระเงินระหว่างกัน ธุรกิจที่จัดเป็นธุรกิจการเงิน ได้แก่ ธุรกิจประเภทธนาคาร บริษัทประกันภัย บริษัทการเงิน ธุรกิจให้บริการ (Service) เป็นธุรกิจที่อำนวยความสะดวกสบายให้แก่ผู้บริโภค ได้แก่ ธุรกิจการขนส่ง ธุรกิจการสื่อสาร ธุรกิจการท่องเที่ยว ธุรกิจการโรงแรม ฯลฯ ธุรกิจอื่น ๆ เป็นธุรกิจที่นอกเหนือจากธุรกิจประเภทที่กล่าวมาแล้วข้างต้น ได้แก่ ผู้ประกอบธุรกิจ อาชีพอิสระต่าง ๆ เช่น วิศวกร แพทย์ สถาปัตย์ ช่างฝีมือ ประติมากรรม ฯลฯ หน้าที่ในการประกอบธุรกิจ ธุรกิจทุกประเภท ต่างมีหน้าที่ในการตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคในด้านต่าง ๆ เพื่อให้ผู้บริโภคได้รับ ความพอใจสูงสุด เกิดอรรถประโยชน์สูงสุด สามารถบำบัดความต้องการของผู้บริโภคได้อย่างสมบูรณ์ หน้าที่ดังกล่าว ได้แก่ 1. การผลิต (Production) เป็นกิจกรรมในการแปรรูปวัตถุดิบให้เป็นสินค้าหรือบริการ เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้บริโภค ทำให้ผู้บริโภค เกิดความพึงพอใจในการบริโภค กระบวนการผลิตสินค้าหรือบริการมีหลายขั้นตอน จึงจะได้สินค้าหรือบริการตามที่ผู้บริโภคต้องการ ผู้ประกอบธุรกิจ จะต้องมีความรู้ในการผลิตเป็นอย่างดี จึงจะทำให้ได้สินค้าหรือบริการที่มีคุณภาพดี มีต้นทุนที่เหมาะสม ซึ่งปัจจัยสำคัญที่ผู้ประกอบธุรกิจต้องพิจารณา ได้แก่ 1.1 การเลือกทำเลที่ตั้ง 1.2 การวางผังโรงงาน 1.3 การออกแบบสินค้า 1.4 การกำหนดตารางเวลาการผลิต 1.5 การตรวจสอบสอนค้า 2. การจัดหาเงินทุน (Capital) เงินทุนถือว่าเป็นปัจจัยที่มีความสำคัญในการประกอบธุรกิจ ผู้ประกอบธุรกิจจึงต้องมีการบริหารเงินทุนอย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งการจัดสรรเงินทุนในการดำเนินงานให้เกิดประโยชน์สูงสุด และการจัดหาเงินทุนมาใช้ในการประกอบธุรกิจ ซึ่งมีแหล่งเงินทุน 2 แหล่ง ดังนี้ 2.1 แหล่งเงินทุนภายใน (Internal Sources) เป็นเงินทุนที่ได้จากเจ้าของกิจการ อันได้แก่เงินที่นำมาลงทุน และจากกำไรสะสม 2.2 แหล่งเงินทุนภายนอก (External Sources) เป็นเงินทุนที่ได้จากการกู้ยืมจากสถาบันการเงินภายนอกกิจการ เช่น ธนาคารพาณิชย์ บริษัทเงินทุนและหลักทรัพย์ บรรษัทบริหาร ธุรกิจขนาดย่อย (บอย.) บริษัทประกันภัย เป็นต้น 3. การจัดหาทรัพยากรด้านกำลังคน คนถือเป็นปัจจัยพื้นฐานที่สำคัญมากที่สุดในการประกอบธุรกิจ ผู้ประกอบธุรกิจจะต้องจัดหาบุคคลที่มีคุณภาพ และเหมาะสมกับตำแหน่งงาน โดยใช้หลักการ "จัดคนให้เหมาะกับงาน" (Put the right man in the right job) รวมทั้งเมื่อได้บุคลากรที่มีคุณภาพ และเหมาะสมกับงานแล้ว ผู้ประกอบธุรกิจยังต้องรักษาบุคลากรดังกล่าวให้ปฎิบัติงานอยู่กับองค์กรตลอดไปอย่างมีความสุข ในการจัดหาทรัพยากร ด้านกำลังคน ผู้ประกอบธุรกิจควรพิจารณาดังนี้ 3.1 การวางแผนกำลังคน ด้านจำนวน คุณภาพและหน้าที่ความรับผิดชอบ 3.2 การสรรหากำลังคน 3.3 การคัดเลือกและการบรรจุ 3.4 การฝึกอบรม 3.5 การประเมินผลการปฎิบัติงาน 4. การบริหารการตลาด เป็นกระบวนการที่ทำให้สินค้าหรือบริการถึงมือผู้บริโภค เพื่อตอบสนองความต้องการและสร้างความพึงพอใจสูงสุดแก่ผู้บริโภค ซึ่งการบริหารการตลาด ผู้ประกอบธุรกิจต้องอาศัยส่วนผสมทางการตลาด (Marketing mix) หรือเรียกว่า 4P's เป็นเครื่องมือที่ทำให้ผู้บริโภคเกิดความพึงพอใจ ได้แก่ 4.1 ผลิตภัณฑ์ (Pruduct) คือ สิ่งที่ธุรกิจเสนอขายเพื่อสนองความต้องการของผู้บริโภคให้พึงพอใจ ผลิตภัณฑ์อาจจะมีตัวตนหรือไม่มีตัวตนก็ได้ ผลิตภัณฑ์จึงประกอบด้วยสินค้า บริการ ความคิด สถานที่ องค์กรหรือบุคคล ซึ่งต้องมีอรรถประโยชน์ (Utility) มีมูลค่า (Value) ในสายตาของผู้บริโภคจึงจะขายได้ 4.2 ราคา (Price) คือ มูลค่าผลิตภัณฑ์ในรูปตัวเงิน ผู้ประกอบธุรกิจต้องกำหนดราคาให้เหมาะสม เป็นที่ยอมรับของผู้บริโภค จึงจะสามารถจำหน่ายผลิตภัณฑ์ดังกล่าวให้แก่ผู้บริโภคได้ ซึ่งการกำหนดราคาขึ้นอยู่กับตัวผลิตภัณฑ์ กลุ่มตลาดเป้าหมาย การแข่งขัน บทบัญญัติตามกฎหมาย เป็นต้น 4.3 การจัดจำหน่าย (Place) คือ กิจกรรมการเคลื่อนย้ายผลิตภัณฑ์จากธุรกิจไปยังตลาดเป้าหมาย ผู้ประกอบธุรกิจต้องเลือกช่องทางการจัดจำหน่าย ให้เหมาะสมกับประเภทของผลิดภัณฑ์ และจะต้องจัดจำหน่ายให้ทันกับความต้องการของผู้บริโภค จึงจะทำให้ผลิตภัณฑ์จำหน่ายได้ 4.4 การส่งเสริมการตลาด (Promoting) คือ การติดต่อสื่อสารเกี่ยวกับข้อมูลระหว่างผู้ขายกับผู้ซื้อ เพื่อสร้างทัศนคติและพฤติกรรมการซื้อ โดยมีวัตถุประสงค์ที่จะชักจูงให้เกิดการซื้อ ผู้ประกอบธุรกิจจำเป็นต้องเลือกการส่งเสริมการตลาดให้เหมาะสมกับผลิตภัณฑ์และกลุ่มตลาดเป้าหมาย ซึ่งเครื่องมือในการส่งเสริมการตลาดมีหลายประเภท อาทิเช่น การโฆษณา การให้ส่วนลด การให้ของแถม เป็นต้น แหล่งอ้างอิง - อรทัย วานิชดี. ธุรกิจทั่วไป. กรุงเทพฯ : ประสานมิตร, 2545. - สุดาทิพย์ ตันตินิกุลชัย และศักดา หงส์ทอง. ธุรกิจทั่วไป. กรุงเทพฯ : บริษัท สำนักพิมพ์เอมพันธ์ จำกัด, 2547. http://lpn.nfe.go.th/e_learning/LESSON1/unit1_6.htm                                                    โครงสร้างของระบบธุรกิจ บทที่ 05 โครงสร้างขององค์กรในระบบธุรกิจ .  โครงสร้างขององค์กรในระบบธุรกิจ หน่วยที่ 5  โครงสร้างระบบในองค์กรธุรกิจ ความหมายของระบบระบบ (System) หมายถึง ชุด (Set) ของส่วนประกอบ (Element) ที่มีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน โดยส่วนประกอบเหล่านั้นดำเนินงานร่วมกันเป็นกลุ่ม เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์หรือเป้าหมายบางอย่าง ตัวอย่างของระบบที่พบเห็นกันได้ทั่วไปก็คือ ระบบคอมพิวเตอร์(Computer System) โดยระบบคอมพิวเตอร์ประกอบด้วย1.             ฮาร์ดแวร์(Hardware)2.             ซอฟต์แวร์(Software)3.             คน (Peopleware)4.             ข้อมูลและสารสนเทศ (Data and Information)5.             กระบวนการต่าง ๆ ในการดำเนินงาน ไม่ว่าจะเป็นกระบวนการประมวลผล6.             กระบวนการแสวงหาข้อมูลดิบและข่าวสาร เพื่อนำมาใช้ในระบบ   คุณสมบัติที่สำคัญอีกอย่างของระบบที่เราสามารถพบเห็นได้บ่อย ๆ ก็คือ ระบบมีขอบเขตและมีระบบย่อย ๆ ซ้อนกันอยู่ภายใน ซึ่งระบบที่มีควรจะมีระบบย่อย ที่ทำงานได้สมบูรณ์มีการสื่อสารโต้ตอบภายในระหว่างระบบย่อย และมีการตรวจสอบการทำงาน ทั้งนี้เพื่อให้ระบบสามารถดำเนินการไปตามเป้าหมายที่วางเอาไว้ได้ตัวอย่างเช่น ระบบธุรกิจ (Business System) ซึ่งภายในประกอบด้วยระบบย่อยต่าง ๆ มากมาย เช่น ระบบการผลิต ระบบการตลาด ระบบบัญชีระบบสินค้าคงคลัง และระบบบริหารงานบุคคล เป็นต้น   จากตัวอย่างของระบบที่ยกมาทั้งระบบคอมพิวเตอร์และระบบธุรกิจ จะเห็นว่าองค์ประกอบของระบบสามารถแบ่งได้เป็น 2 ลักษณะด้วยกัน คือ1. สิ่งที่สัมผัสได้ หมายถึง สิ่งที่เป็นวัตถุสิ่งของ หรือสิ่งมีชีวิตที่สามารถจับต้องได้เช่นฮาร์ดแวร์บุคคล รถยนต์หรือข้าวของเครื่องใช้ในการดำเนินงานของระบบ2. แนวความคิดที่เป็นนามธรรม หมายถึง สิ่งที่อยู่ในระบบที่ไม่สามารถมองเห็นหรือจับต้องได้เช่น ข้อมูลข่าวสาร หรือเหตุการณ์ต่าง ๆนอกจากนี้แล้ว จากตัวอย่างของระบบที่ยกมานั้น ยังแสดงถึงสิ่งที่เกี่ยวข้องกับระบบ ซึ่งแบ่งออกเป็น 3 ส่วน คือ สภาพแวดล้อม (Environment) ภายนอกระบบ, ตัวระบบ (System) และส่วนประกอบของระบบ (System elements) ซึ่งก็คือสิ่งที่อยู่ภายในระบบนั่นเอง  ทำความเข้าใจระบบในการศึกษาหรือทำความเข้าใจถึงการทำงานของระบบใด ๆ ก็ตาม เราควรพิจารณาถึงปัจจัยให้ครบทั้ง 4 มุมมอง ดังแสดงรายละเอียดต่อไปนี้1. What วัตถุประสงค์ของระบบคืออะไร2. How วิธีการและขั้นตอนการทำงานเพื่อให้บรรลุถึงเป้าหมายเป็นอย่างไร3. When เริ่มดำเนินการเมื่อไหร่และคาดว่าจะให้ผลงานสำเร็จลุล่วงเมื่อไร4. Who บุคคลหรือกลุ่มคนที่มีหน้าที่รับผิดชอบการดำเนินงานต่าง ๆ ภายในระบบ  ประเภทของระบบถ้าพิจารณาระบบกับปฏิกิริยาและความสัมพันธ์ที่ดีต่อสภาพแวดล้อม จะสามารถแบ่งระบบออกเป็น 2 ประเภท คือ ระบบปิดและระบบเปิด ซึ่งแสดงรายละเอียดได้ดังนี้  ระบบปิดเป็นระบบที่ไม่ปฏิสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อม โดยมุ่งหมายที่การทำงานภายในตนเอง โดยไม่เกี่ยวข้องหรือไม่รับข้อมูลจากสิ่งแวดล้อม ตัวอย่างของระบบปิดที่เห็นได้ชัดก็คือ ระบบการผลิตในโรงงานอุตสาหกรรมที่ไม่มีการปฏิสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อม เริ่มจากรับวัตถุดิบเข้ามาเป็นอินพุต ดำเนินตามกระบวนการผลิตของเครื่องจักร ได้ผลิตภัณฑ์ออกมาเป็นผลผลิต   ระบบเปิด เป็นระบบที่ปฏิสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อม มีการแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันกับสภาพแวดล้อมเป็นระบบที่เกิดขึ้นในธุรกิจ เนื่องจากในการทำธุรกิจจะต้องมีการติดต่อสัมพันธ์กันระหว่างระบบสิ่งแวดล้อมภายนอกตลอดเวลา เช่น ลูกค้า ผู้เสนอขาย ปัจจัยการผลิต คู่แข่ง หรือระบบสนับสนุนการตัดสินใจ เป็นต้น               จากรูปจะเห็นได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างระบบเปิดและระบบสนับสนุนการตัดสินใจ เริ่มจากการนำข้อมูลจากสภาพแวดล้อมเข้าสู่ระบบ โดยข้อมูลนั้นจะถูกประมวลผลด้วยคอมพิวเตอร์จากนั้นผู้ที่ตัดสินใจจะเป็นผู้ปรับเปลี่ยนทิศทางของข้อมูลข่าวสาร และใช้ข้อมูลข่าวสารนั้นในการตัดสินใจ ซึ่งผลการตัดสินใจจะถูกป้อนกลับมาเป็นข้อมูลของระบบอีกครั้ง แสดงว่าการตัดสินใจมีผลต่อการปฏิบัติงานในอนาคตของระบบนั้น คุณลักษณะที่สำคัญของระบบ ระบบที่ดีนั้นประกอบด้วยคุณสมบัติที่สำคัญต่าง ๆ มากมายหลายข้อด้วยกัน ซึ่งคุณสมบัติเหล่านี้จะช่วยควบคุมให้ระบบได้มาตรฐานและมีประสิทธิภาพ มาตรฐานเป็นเรื่องที่จำเป็นสำหรับทุกระบบ ยกตัวอย่างเช่น ระบบร่างกายของมนุษย์จะต้องควบคุมอุณหภูมิให้อยู่ที่98.6 องศาฟาห์เรนไฮต์ (ซึ่งเป็นอุณหภูมิปกติ) ถ้ามากกว่านี้เล็กน้อยระบบร่างกายก็ยังพอรับได้แต่ถ้าสูงมากเกินจะไม่สบาย ต้องสร้างภูมิคุ้มกันเพื่อปรับจนอุณหภูมิเข้าสู่ภาวะปกติการสร้างระบบก็เช่นเดียวกัน จำเป็นจะต้องมีการกำหนดมาตรฐานของระบบนั้น โดยมีการวัดค่า เปรียบเทียบ และมีผลย้อนกลับเพื่อปรับแก้ให้กลับมาสู่มาตรฐาน โดยคุณสมบัติที่สำคัญเหล่านั้นสรุปได้ดังนี้1.             ระบบจะต้องมีมาตรฐานที่สามารถยอมรับได้2.             ระบบจะต้องมีวิธีการวัดว่าตรงกับสิ่งที่เป็นจริงตามที่ทำงานอยู่3.             ระบบจะต้องมีการเปรียบเทียบการทำงานที่แท้จริงกับระบบมาตรฐานที่จัดทำขึ้นนั้น4.              ระบบจะต้องมีวิธีการแสดงผลย้อนกลับ หลังจากใช้ระบบไปแล้วรู้จักกับตัวแบบถ้าพูดถึงระบบหรือการศึกษาถึงระบบต่าง ๆ สามารถทำได้ง่ายขึ้นเมื่อนำตัวแบบเข้ามาช่วยตัวต้นแบบหรือตัวแบบเป็นกระบวนการสร้างแบบ หรือตัวอย่างที่ใช้นำเสนอตัวสินค้า การบริการหรือระบบ ถ้าจะนึกถึงตัวต้นแบบมนุษย์เราใช้ต้นแบบอยู่ตลอดเวลา เช่น1.              ในการผลิตรถยนต์เพื่อแสดงถึงลักษณะของความปลอดภัยในการใช้งาน รูปลักษณ์ของรถ กำลังอัดอากาศ และความสะดวกสบายที่ผู้ใช้จะได้รับ2.              ผู้รับเหมาก่อสร้าง จะสร้างแบบของบ้านและโครงสร้างอื่น ๆ เพื่อแสดงรูปแบบและทางหนีไฟ3.              ผู้สอนให้ตัวอย่างคำถามของข้อสอบสำหรับการสอบที่จะมีขึ้น ตัวอย่างข้อสอบนี้จะเป็นตัวแบบของคำถามที่คิดว่าจะมีในข้อสอบในการพัฒนาระบบนั้น ตัวต้นแบบถือเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์ต่อนักพัฒนาระบบ ตัวต้นแบบสร้างจากความต้องการพื้นฐาน หรือกระบวนการที่เกิดขึ้นซ้ำๆ กัน โดยมีการใช้ความรู้ของผู้ทำงานกับระบบเพื่อทบทวนตัวต้นแบบ และมีการแนะนำเพื่อเปลี่ยนแปลงตัวต้นแบบและแก้ไขรวมทั้งเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของตัวต้นแบบ ถ้าจะแบ่งประเภทของตัวต้นแบบสามารถแบ่งได้เป็น 2 ประเภท คือตัวแบบทั่วไป หมายถึง ตัวแบบที่สามารถนำไปประยุกต์ใช้กับสิ่งแวดล้อมได้อย่างกว้างขวางเป็นตัวแบบที่ใช้งานบ่อยมากที่สุด ตัวอย่างเช่น แบบฟอร์มจดหมาย หนังสือราชการตัวแบบเฉพาะเจาะจง หมายถึง ตัวแบบที่สร้างขึ้นเพื่องานเฉพาะอย่าง เพื่อนำไปใช้กับสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง ตัวอย่างเช่น รถยนต์ต้นแบบ นำตัวแบบไปใช้ในการพัฒนาระบบในการพัฒนาระบบใด ๆ ขึ้นมาก็ตาม มีกระบวนการหรือขั้นตอนมากมายกว่าที่จะเสร็จเป็นระบบขึ้นมา ซึ่งในระหว่างกระบวนการเหล่านั้นมีหลายส่วนที่นำเอาตัวแบบเข้ามาใช้งาน ดังแสดงรายละเอียดต่อไปนี้เก็บรวบรวมข้อมูลตัวต้นแบบถูกนำไปใช้เป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลที่ดีเครื่องมือหนึ่ง นักพัฒนาระบบเริ่มจากการสร้างตัวต้นแบบที่เป็นพื้นฐานของความต้องการของระบบ จากนั้นนักพัฒนาระบบจะมอบหมายให้ผู้ใช้ระบบใส่ความรู้เพื่อเพิ่มความต้องการในเรื่องข้อมูลและกระบวนการอื่น ๆ แล้วนักพัฒนาระบบจะตรวจสอบตัวต้นแบบอีกครั้งหนึ่ง จนกว่าจะได้ข้อมูลที่ต้องการครบ  พิจารณาความต้องการในกระบวนการพัฒนาระบบ ผู้ทำงานอาจไม่แน่ใจว่านักพัฒนาระบบต้องการอะไร ผู้ทำงานจะรู้แค่ว่าระบบเดิมไม่สามารถทำงานได้อย่างที่ผู้ใช้ต้องการ ดังนั้น นักพัฒนาระบบสามารถใช้ตัวต้นแบบในการช่วยให้ผู้ทำงานสามารถตัดสินใจว่าความต้องการที่แท้จริงนั้นคืออะไรพิสูจน์ว่าระบบมีความเป็นไปได้ในการใช้งานความต้องการใช้ระบบมีข้อจำกัดบางอย่างที่เทคโนโลยีไม่สามารถทำงานให้ได้เช่น ความรู้ทางด้านเทคนิค บางครั้งนักพัฒนาระบบอาจจะไม่มีความชำนาญมากพอ ดังนั้นภายในขอบเขตของการพัฒนาระบบจะต้องมีการทบทวนความเป็นไปได้ทางด้านเทคนิค ซึ่งนักพัฒนาระบบไม่แน่ใจว่าระบบที่จะสร้างขึ้นนั้นสามารถทำงานได้ตัวต้นแบบจึงเป็นสิ่งแรกที่นักพัฒนาระบบสามารถมองเห็นความเป็นไปได้ในการสร้างระบบใหม่หรือพัฒนาระบบใหม่โดยตัวต้นแบบที่นักพัฒนาระบบใช้ในการนำเสนอระบบ เพื่อพิสูจน์ความเป็นไปได้ทางด้านเทคนิค เรียกว่า Proof-of-concept prototypeเสนอขายระบบใหม่ในการเสนอขายความคิดเพื่อพัฒนาระบบขึ้นมาใหม่มักจะมีกลุ่มคนจำนวนมากที่ต่อต้านการเปลี่ยนแปลง เนื่องจากระบบที่ใช้อยู่ในปัจจุบันก็ดูเหมือนว่าจะทำงานได้ดีอยู่แล้ว และไม่มีเหตุผลในการศึกษาและเรียนรู้เพื่อการใช้ระบบใหม่ในกรณีนี้นักพัฒนาระบบจะต้องจูงใจให้ผู้ใช้ระบบเทคโนโลยีสารสนเทศเปลี่ยนความคิด ด้วยการนำเสนอว่าระบบใหม่ดีกว่าระบบที่ใช้อยู่ในปัจจุบันและด้วยเหตุผลที่ว่าตัวต้นแบบจะทำให้มองเห็นภาพการทำงานของระบบจริงได้อย่างดีที่สุด และใช้เวลาน้อยในการพัฒนา ตัวต้นแบบจึงถูกใช้ในการเสนอขายระบบ โดยตัวต้นแบบที่นักพัฒนาระบบใช้เพื่อการจูงใจ เรียกว่า Selling prototype  กระบวนการสร้างตัวต้นแบบตัวต้นแบบเป็นเครื่องมือที่มีความสำคัญต่อการพัฒนาระบบ โดยเป็นเสมือนภาพจำลองการทำงานของระบบจริงที่กำลังจะสร้างขึ้น ดังนั้นการสร้างตัวต้นแบบจึงเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่มีความสำคัญโดยกระบวนการสร้างตัวต้นแบบมีอยู่4 ขั้นตอน รูปที่1.6 กระบวนการสร้างตัวต้นแบบ1. สำรวจความต้องการเบื้องต้นสำหรับขั้นตอนแรก นักพัฒนาระบบจะรวบรวมความต้องการเบื้องต้นเพื่อนำเสนอระบบ โดยความต้องการเบื้องต้นจะรวมถึงข้อมูลนำเข้าและข้อมูลออก รวมทั้งกระบวนการทำงานแบบง่าย ๆ โดยในขั้นตอนนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องของการแก้ไข ความปลอดภัย และการสิ้นสุดกระบวนการ  2. พัฒนาตัวต้นแบบแรกจากความต้องการเบื้องต้นที่สำรวจมาในขั้นแรก นักพัฒนาระบบจะเริ่มพัฒนาตัวต้นแบบแรก ซึ่งส่วนมากแล้วตัวต้นแบบแรกจะรวมถึงส่วนประสานงานกับผู้ใช้(User Interface) ซึ่งก็คือ หน้าจอการป้อนข้อมูลเข้า และหน้าจอการแสดงผลหรือออกรายงาน3. ทบทวนตัวต้นแบบโดยทีมเมื่อเข้าสู่ขั้นตอนนี้ทีมงานจะประเมินตัวต้นแบบที่สร้างขึ้น และให้คำแนะนำถ้าต้องเปลี่ยนแปลงบางส่วนหรือเพิ่มเติมในบางส่วน โดยในขั้นตอนนี้มีความจำเป็นมากที่ต้องให้ทีมงานซึ่งมีความสามารถเข้าร่วมในการพิจารณา เพื่อช่วยแยกแยะและมองถึงความแตกต่างในแต่ละส่วนของกระบวนการทำงาน4. แก้ไขและเสริมการทำงานของตัวต้นแบบขั้นตอนสุดท้ายของกระบวนการของตัวต้นแบบ เป็นการแก้ไขและเสริมการทำงานของตัวต้นแบบตามแต่คำแนะนำของทีมงาน ในขั้นตอนนี้นักพัฒนาระบบสามารถเปลี่ยนไปยังตัวต้นแบบเดิม และเพิ่มความต้องการใหม่เข้าไป ก่อนที่จะกลับไปยังขั้นตอนทบทวนตัวต้นแบบโดยทีมอีกครั้ง ประโยชน์และข้อจำกัดของการใช้ตัวต้นแบบเมื่อเข้าใจความหมายของตัวต้นแบบและกระบวนการพัฒนาตัวต้นแบบแล้ว ควรทราบถึงประโยชน์หรือข้อดีของการนำตัวต้นแบบไปใช้งาน ซึ่งแสดงรายละเอียดได้ดังนี้1.    สนับสนุนการมีส่วนร่วมของทีม เนื่องจากในกระบวนการสร้างตัวต้นแบบจะมีการสำรวจความต้องการ และอนุญาตให้ทีมงานแสดงความคิดเห็นของระบบใหม่ที่จะสร้างขึ้นผ่านตัวต้นแบบ2.    แก้ไขข้อผิดพลาดของระบบ การสร้างตัวต้นแบบขึ้นมาจะทำให้ง่ายต่อการมองเห็นสิ่งที่ผิดพลาดของระบบ ซึ่งสามารถแก้ไขเปลี่ยนแปลงได้ก่อนที่จะสร้างระบบจริง3.    มองเห็นความสำเร็จของการพัฒนาระบบ การสร้างตัวต้นแบบทำให้ทีมงานมองเห็นและเข้าใจได้ว่าการทำงานของระบบจะเป็นอย่างไร และรู้สึกได้ถึงความเป็นไปได้ที่จะประสบความสำเร็จในการพัฒนาระบบ4.    พิจารณาถึงความเป็นไปได้ทางเทคนิค การสร้างตัวต้นแบบทำให้ทีมงานสามารถพิจารณาในส่วนของความเป็นไปได้ทางเทคนิคของระบบใหม่ที่จะพัฒนาขึ้น5.    ง่ายต่อการชักจูงใช้ระบบใหม่ตัวต้นแบบจะทำให้ผู้ใช้งานรู้สึกได้ถึงความน่าใช้งานของ ระบบใหม่ที่จะพัฒนาขึ้น         เมื่อกล่าวถึงประโยชน์หรือข้อดีของตัวต้นแบบไปแล้ว ในทางกลับกันตัวต้นแบบเองก็มีข้อจำกัดอยู่บางประการ ดังแสดงต่อไปนี้1.  ทำให้ผู้ใช้รู้สึกว่าระบบใหม่ที่จะพัฒนาขึ้นนั้นจะเสร็จในเวลาไม่นาน ซึ่งในความเป็นจริงถึงแม้ว่าจะสร้างตัวต้นแบบเสร็จแล้ว แต่การพัฒนาระบบจริงอาจจะใช้เวลาอีกเป็นเดือนหรือเป็นปี2.  ไม่ได้บอกวิธีการใช้งานภายใต้ข้อกำหนด โดยในการใช้ระบบจริงนั้นจะมีข้อกำหนดหรือสถานการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ในการใช้ตัวต้นแบบมักจะทดสอบโดยไม่ได้คำนึงถึงข้อกำหนดหรือสถานการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นเวลาใช้ระบบจริง3.   ทีมดูแลโครงการละเลยต่อการทดสอบและจัดทำเอกสาร นักพัฒนาระบบส่วนใหญ่ละเลยต่อการทดสอบและจัดทำเอกสารเมื่อใช้ตัวต้นแบบ ซึ่งนักพัฒนาระบบได้ทดสอบกับตัวต้นแบบแต่กลับไม่มีเอกสารเกี่ยวกับตัวต้นแบบ   . bvsokiiaim's blog |  ล็อกอิน หรือ ลงทะเบียน เพื่อแสดงความคิดเห็น |  อ่าน 7472 ครั้ง อ้างอิง- https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5970689869966493730#editor/target=post;postID=7375053987747767601        ระบบงานพื้นฐานที่ใช้ในธุรกิจ                ทุกวันนี้ธุรกิจภาคเอกชน ทั้งที่มีขนาดใหญ่และขนาดเล็กล้วนต้องการสารสนเทศด้วยเหตุผลต่าง ๆ กัน ในการทำธุรกิจนั้น บริษัทและผู้บริหารต้องการสารสนเทศเพื่อการบริหารจัดการ การตัดสินใจ และการแก้ปัญหา หากไม่มีสารสนเทศที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่จะต้องตัดสินใจหรือแก้ปัญหาแล้ว การตัดสินใจก็อาจจะผิดพลาดและก่อให้เกิดความเสียหายได้ ด้วยเหตุนี้เองการจัดเก็บสารสนเทศที่ถูกต้องและเหมาะสมเอาไว้อย่างมีประสิทธิภาพเพื่อให้สามารถค้นคืนมาใช้ได้เมื่อจำเป็นจึงมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการที่จะทำให้บริษัทบรรลุเป้าหมายทางธุรกิจ                 แม้ว่าการพัฒนาระบบสารสนเทศส่วนใหญ่จะมีจุดมุ่งหมายเพื่อช่วยประกอบการทำงาน และ ช่วยในการตัดสินใจแก้ปัญหา นอกจากนี้ยังมีการสร้างระบบสารสนเทศเพื่อให้บริษัทและหน่วยงานใช้สำหรับการวางแผนพัฒนาบริษัทและหน่วยงานในระยะยาว ระบบสารสนเทศแบบนี้เรียกว่า ระบบสารสนเทศเชิงกลยุทธ์ (Strategic Information System หรือ SIS) บริษัทและหน่วยงานสามารถบรรลุความได้เปรียบเชิงกลยุทธ์ได้โดยการใช้กลยุทธ์ในการเสริมสร้างจุดแข็งให้มากที่สุด ความได้เปรียบในการแข่งขัน (competitive advantage) และ ความได้เปรียบเชิงกลยุทธ์ (strategic advantage) ในความหมายเดียวกัน กลยุทธ์ทางธุรกิจนั้นปกติหมายถึงการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ ตลาดใหม่ และ บริการแบบใหม่ ซึ่งรวมแล้วมีความหมายว่าพัฒนาผลิตภัณฑ์ให้สอดคล้องต่อความต้องการของลูกค้าที่ยังไม่มีใครตอบสนองมาก่อน การเปลี่ยนบริการให้รองรับลูกค้ากลุ่มใหม่ได้ การผูกมัดใจลูกค้าเดิมให้ภักดีต่อผลิตภัณฑ์หรือบริการที่เรามีอยู่ หรือการดำเนินการใด ๆ ที่เพิ่มคุณค่าให้แก่บริษัท                เมื่อพูดถึงองค์ประกอบรวมของระบบสารสนเทศก็อาจจะกล่าวได้ว่าเป็นการทำงานที่เกี่ยวกับระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งประกอบด้วย                1. ฮาร์ดแวร์ ซึ่งได้แก่อุปกรณ์คอมพิวเตอร์                2. ซอฟต์แวร์ ซึ่งได้แก่โปรแกรมต่าง ๆ สำหรับประมวลผลข้อมูล                3. ระบบสื่อสารโทรคมนาคม สำหรับเชื่อมต่ออุปกรณ์คอมพิวเตอร์ต่าง ๆ เช่น ระบบ LAN                4. ข้อมูล ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับหน่วยงาน                5. บุคลากร ซึ่งทำหน้าที่ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับระบบสารสนเทศ                6. คู่มือและวิธีการปฏิบัติงาน ซึ่งจำเป็นสำหรับใช้เป็นแนวทางการปฏิบัติงานให้สำเร็จ               การสร้างความได้เปรียบในการแข่งขัน ไมเคิล พอร์เตอร์ ผู้เขียนหนังสือเรื่อง ความได้เปรียบในการแข่งขัน (Competitive Advantage) กล่าววา การแข่งขันก็คือแก่นของความสำเร็จหรือความล้มเหลวของธุรกิจภาคเอกชน กลยุทธ์ในการแข่งขันก็คือการค้นหาความได้เปรียบในการแข่งขันซึ่งจะนำไปสู่การควบคุมตลาด หรือการได้กำไรที่มากกว่าที่บริษัทอื่นทำได้ตามปกติ กลยุทธ์เช่นนั้นมีจุดมุ่งหมายที่จะทำให้บริษัทสามารถได้กำไรได้อย่างยั่งยืนเหนือกว่าคู่แข่ง เมื่อบริษัทคู่แข่งรู้จักใช้ไอทีเหมือนกับเราก็จะทำให้เป็นเรื่องยากที่เราจะรักษาความได้เปรียบเอาไว้ได้ตลอดไป การเกิดนวัตกรรมทางเทคโนโลยีอาจทำให้คู่แข่งขันสามารถพัฒนาระบบใหม่ ๆ ได้ในเวลาอันสั้นและทำให้นวัตกรรมที่สร้างขึ้นเมื่อปีก่อนกลายเป็นเรื่องล้าสมัยไปได้ โดยปกติแล้วระบบสารสนเทศจะไม่สามารถช่วยให้บริษัทมีความได้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืนได้               แสดงว่าบริษัทสามารถใช้กลยุทธ์ต่าง ๆ นานาหลายแบบในการสร้างความได้เปรียบในการแข่งขัน การลดต้นทุน การสร้างอุปสรรคไม่ให้คู่แข่งเข้ามาในตลาด การสร้างให้เกิดต้นทุนที่สูงถ้าต้องการเปลี่ยนแปลงผลิตภัณฑ์ การสร้างผลิตภัณฑ์หรือบริการใหม่ การทำให้เกิดผลิตภัณฑ์หรือบริการที่หลากหลาย การปรับปรุงผลิตภัณฑ์หรือบริการให้ดีขึ้น การสร้างพันธมิตรทางธุรกิจ และ การผูกมัดกับผู้ส่งชิ้นส่วนและผู้ซื้อ การใช้สารสนเทศเชิงกลยุทธ์เป็นอาวุธชิงความได้เปรียบ               ระบบสารสนเทศเชิงกลยุทธ์ (Strategic Information System) เป็นระบบที่สนับสนุนหรือช่วยทำให้เกิดกลยุทธ์ในการแข่งขันของหน่วยงาน ระบบ SIS มีลักษณะสำคัญคือสามารถเปลี่ยนแปลงวิธีการทำธุรกิจของหน่วยงานได้อย่างขนานใหญ่ ซึ่งนั่นก็คือสามารถทำให้บริษัทมีความได้เปรียบในการแข่งขัน ระบบ SIS ทำเช่นนี้ได้โดยการช่วยกำหนดเป้าหมายของหน่วยงาน หรือในการช่วยเพิ่มสมรรถนะและผลผลิตได้อย่างมาก               ระบบ SIS อาจมีลักษณะมองออกไปข้างนอกคือให้ความสนใจต่อลูกค้า หรือมองเข้ามาข้างในคือให้ความสนใจต่อตัวองค์กรเอง การมองไปข้างนอกเป็นการมุ่งที่การแข่งขันในตลาด เช่น การจัดหาบริการใหม่ ๆ ให้ลูกค้า หรือการผูกสัมพันธ์กับผู้ส่งชิ้นส่วนโดยมีจุดประสงค์ที่จะตีคู่แข่ง ส่วนระบบ SIS ที่มองเข้าข้างในนั้นจะเน้นที่การเพิ่มผลิตภาพของพนักงาน ปรับปรุงการทำงานเป็นทีม และ เสริมสร้างการสื่อสาร บริษัทและหน่วยงานอาจผสมผสานลักษณะทั้งการมองออกไปข้างนอกและมองเข้าข้างในไว้ด้วยกันก็ได้ เช่น ผสมผสาน การพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ (มองออกไปข้างนอก) กับระบบ Enterprise Resource Planning หรือ ระบบ Customer Resource Management) ให้ได้ประโยชน์มากที่สุด               บทบาทของเทคโนโลยีสารสนเทศ(ไอที) เทคโนโลยีสารสนเทศได้กลายเป็นเครื่องมือสำคัญสำหรับการทำธุรกิจในยุคนี้ ไอทียังเป็นตัวเร่งให้เกิดการเปลี่ยนแปลงพื้นฐานทั้งในโครงสร้าง การปฏิบัติงาน และ การจัดการของหน่วยงานต่าง ๆ       ความสามารถสำคัญของระบบสารสนเทศมีดังนี้ สามารถคำนวณเลขจำนวนมาก ๆ ได้อย่างรวดเร็ว ช่วยให้เกิดการสื่อสารที่แม่นยำและราคาเยาระหว่างผู้ที่อยู่ภายในและภายนอกองค์กร จัดเก็บสารสนเทศจำนวนมหาศาลไว้ได้อย่างประหยัดเนื้อที่ แต่ค้นคืนได้ง่าย สามารถเข้าถึงสารสนเทศจำนวนมากที่จัดเก็บอยู่ทั่วโลกได้อย่างรวดเร็วและด้วยราคาประหยัด ช่วยเสริมสร้างประสิทธิภาพและประสิทธิผลให้แก่คนที่ทำงานเป็นทีมทั้งในสำนักงานเดียวหรือต่างสำนักงาน สามารถแสดงสารสนเทศได้อย่างชัดเจนทำให้เกิดแนวคิดได้หลากหลาย ปรับการทำงานที่ใช้มือและกึ่งอัตโนมัติให้เป็นงานแบบอัตโนมัติได้ ช่วยทำงานที่กล่าวถึงข้างบนนี้ได้อย่างประหยัดกว่าการทำด้วยมือ       ความสามารถเหล่านี้ช่วยทำให้ธุรกิจบรรลุเป้าหมายต่อไปนี้ คือ เพิ่มผลผลิต ลดต้นทุนและค่าใช้จ่าย ปรับปรุงการตัดสินใจให้มีคุณภาพมากขึ้น เสริมสร้างความสัมพันธ์กับลูกค้า และ พัฒนางานประยุกต์เชิงกลยุทธ์ใหม่ ๆ       ไอทีสามารถช่วยการจัดการเชิงกลยุทธ์ได้หลายวิธี เช่น ไอทีช่วยทำให้เกิดงานประยุกต์ที่ทำให้เกิดข้อได้เปรียบเชิงกลยุทธ์แก่หน่วยงาน ไอทีช่วยสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงทางกลยุทธ์ เช่น การทำรีเอนจิเนียริง ไอทีทำให้ได้รับข่าวกรอง (intelligence) ทางธุรกิจ ด้วยการเก็บรวบรวมและวิเคราะห์สารสนเทศเกี่ยวกับนวัตกรรม คู่แข่ง ตลาด และ การเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อม                การที่บริษัทจะปฏิบัติงานอย่างได้ผลนั้นจำเป็นที่บริษัทจะต้องใช้ระบบสารสนเทศ บริษัทสามารถดำเนินกิจกรรมทางธุรกิจไปด้วยและขณะเดียวกันก็สามารถลดข้อผิดพลาดและความสูญเสียลงได้ด้วย เป้าหมายหลักของการนำคอมพิวเตอร์มาใช้ในหน่วยงานก็คือการทำให้ลูกค้าพึงพอใจ และ ทำให้เกิดคามได้เปรียบในการแข่งขันด้วยการลดต้นทุนและปรับบริการให้ดีขึ้น               ความสำเร็จขององค์การใด ๆ นั้นส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับคุณภาพในการตัดสินใจของฝ่ายจัดการ ถ้าหากการตัดสินใจต้องใช้สารสนเทศจำนวนมากและต้องคำนวณหรือประมวลผลที่ซับซ้อนแล้ว ระบบสารสนเทศจะเป็นประโยชน์มาก ระบบสารสนเทศที่ช่วยในการตัดสินใจของผู้บริหารมีอยู่หลายแบบด้วยกัน เช่น ระบบสนับสนุนการตัดสินใจ (DSS) ระบบสารสนเทศผู้บริหาร (EIS) และ ระบบผู้เชี่ยวชาญ               ได้พิจารณาระบบสารสนเทศแบบต่าง ๆ และความเชื่อมโยงไปยังฟังก์ชันต่าง ๆ ในองค์การ ความสัมพันธ์กับความจำเป็นทางธุรกิจ และ ระดับการจัดการในองค์การ โดยปกติเราสามารถแบ่งประเภทของระบบสารสนเทศได้ตามระดับความซับซ้อนของระบบ และ ประเภทของงานที่ระบบนั้นช่วยสนับสนุน แสดงว่าหน่วยงานต้องการระบบสารสนเทศแบบใดบ้างโดยแยกตามระดับของการปฏิบัติงานและการบริหาร ทั่วไปแล้วความสัมพันธ์นี้จะเป็นจริง แต่ความต้องการสารสนเทศจะแตกต่างกันมาก หากระบบสารสนเทศสามารถให้บริการสารสนเทศแก่ผู้ต้องการในทุกระดับของหน่วยงานได้แล้วความสัมพันธ์แบบนี้ก็จะไม่ค่อยถูกต้องกับความจริงนัก               การใช้อินเทอร์เน็ตกับธุรกิจภาคเอกชน               ปัจจุบัน นโยบายของภาครัฐ มีการส่งเสริมให้ผู้ประกอบการ ธุรกิจภาคเอกชน สามารถทำการแข่งขันและทำการค้าได้เพิ่มขึ้น โดยมีมาตรการสนับสนุนต่างๆจากหลายๆ กระทรวงทบวงกรม หนึ่งในนั้นคือเรื่องการนำเอาเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้ช่วยในการประกอบการค้า เทคโนโลยีสารสนเทศในที่นี้คงหนีไม่พ้นเรื่อง การใช้งานอินเทอร์เน็ตและระบบที่เกี่ยวข้อง พาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์จึงเป็นอีกเครื่องมือหนึ่งที่รัฐบาลหมายมั่นจะให้ธุรกิจภาคเอกชนสามารถ เข้าไปใช้งานได้เพื่อเพิ่มโอกาสต่างๆให้มากขึ้น               พาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์คืออะไร               ถ้าจะกล่าวกันสั้นๆก็คือการทำ "การค้า"ผ่านทางระบบอิเล็กทรอนิกส์ นั่นเอง โดยคำว่าสื่ออิเล็กทรอนิกส์นั้นจะครอบคลุมตั้งแต่ ระดับเทคโนโลยีพื้นฐาน อาทิ โทรศัพท์ โทรสาร โทรทัศน์ ไปจนถึงเทคโนโลยีที่มีความซับซ้อนกว่านี้ แต่ว่าในปัจจุบันสื่อที่เป็นที่ นิยมและมีความแพร่หลายในการใช้งานคืออินเทอร์เน็ตและมีการนำมาใช้ประโยชน์เพื่อการทำการค้ามาก จนทำให้เมื่อพูดถึงเรื่อง พาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์คนส่วนใหญ่จะเข้าใจไปว่าคือการทำการค้าผ่านอินเทอร์เน็ตนั่นเอง นอกจากนั้นปัจจุบันอาจได้ยินอีกหลายๆ คำ อาทิ e-Business, e-Procurement, e-Readiness, e-Government ซึ่งล้วนมีความสัมพันธ์กันทั้งสิ้น ในการที่นำเอา เทคโนโลยีด้านอินเทอร์เน็ตมาประยุกต์ใช้งาน               ส่วนคำว่า e-Business นั้น คือ การดำเนินกิจกรรมทาง "ธุรกิจ" ต่างๆ ผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ การใช้คอมพิวเตอร์ เทคโนโลยีสารสนเทศ การสื่อสารและอินเทอร์เน็ต เพื่อทำให้กระบวนการทางธุรกิจมีประสิทธิภาพ และตอบสนองความต้องการของคู่ค้า และลูกค้าให้ตรงใจ และรวดเร็วและเพื่อลดต้นทุน และขยายโอกาสทางการค้า และการบริการ เมื่อเข้าสู่ยุคดิจิทัลจะมีคำศัพท์ที่ได้ยินบ่อยๆ อาทิ BI=Business Intelligence: การรวบรวมข้อมูลข่าวสารด้านตลาด ข้อมูลลูกค้า และ คู่แข่งขัน EC=E-Commerce: เทคโนโลยีที่ช่วยทำให้เกิดการสั่งซื้อ การขาย การโอนเงินผ่านอินเทอร์เน็ต CRM=Customer Relationship Management: การบริหารจัดการ การบริการ และการสร้างความสัมพันธ์ที่ทำให้ลูกค้าพึงพอใจกับทั้งสินค้า บริการ และ บริษัท ระบบ CRM        จะใช้ไอทีช่วยดำเนินงาน และ จัดเตรียมข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อการบริการลูกค้า SCM=Supply Chain Management: การประสาน ห่วงโซ่ทางธุรกิจ ตั้งแต่แหล่งวัตถุดิบ ผู้ผลิต ผู้จัดส่ง ผู้ค้าส่ง ผู้ค้าปลีก จนถึงมือผู้บริโภค ERP=Enterprise Resource Planning: กระบวนการของสำนักงานส่วนหลัง และ การผลิต เช่น การรับใบสั่งซื้อการจัดซื้อ การจัดการใบส่งของ การจัดสินค้าคงคลัง        แผนและการจัดการการผลิต- ระบบ ERP จะช่วยให้ประบวนการดังกล่าวมีประสิทธิภาพและลดต้นทุน ความหมายของระบบสารสนเทศ               ระบบสารสนเทศ (Information System หรือ IS) หมายถึง ระบบงานมีการทำงานโดยการประยุกต์คอมพิวเตอร์และระบบสื่อสารโทรคมนาคมที่ทำหน้าที่รับข้อมูล (input) แล้วนำมาประมวลผล (process) ให้เป็นสารสนเทศ (information) ในรูปแบบต่าง ๆ ที่เป็นประโยชน์แก่การใช้งาน พร้อมกันนั้นก็ยังจัดเก็บข้อมูลที่รับไว้นั้นลงเก็บไว้ในสื่อบันทึกทำให้เกิดเป็นฐานข้อมูล (database) ด้วย               ธุรกิจภาคเอกชนได้เล็งเห็นความสำคัญของระบบสารสนเทศมานานแล้ว และหลายแห่งได้พัฒนาระบบสารสนเทศขึ้นใช้งานได้มากบ้างน้อยบ้างตามความระดับสามารถ และความต้องการ มาปัจจุบันนี้ธุรกิจภาคเอกชนที่ยังไม่ได้ใช้ระบบสารสนเทศมาก่อนก็เริ่มสนใจพัฒนาขึ้นใช้มากขึ้น ทั้งนี้เพราะ ผู้บริหารเริ่มตระหนักถึงประโยชน์ที่ได้รับจากระบบสารสนเทศ คอมพิวเตอร์มีความสามารถมากขึ้นในขณะที่ราคาถูกลง โปรแกรมมีความสามารถมากขึ้นและทำงานได้หลายแบบ ระบบโทรคมนาคมมีความรวดเร็วและเชื่อถือไว้ใจได้ทำให้หน่วยงานเข้าถึงระบบอินเทอร์เน็ตและเวิลด์ไวด์เว็บได้อย่างกว้างขวาง การขยายตัวของระบบอินเทอร์เน็ตทำให้เกิดโอกาสใหม่ ๆ ในการทำธุรกรรมทางอินเทอร์เน็ต หรือที่เรียกว่าการพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ พนักงานที่รู้จักใช้คอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตมีจำนวนมากขึ้น               ปัจจุบันนี้บริษัทที่ไม่ใช้ระบบสารสนเทศจะไม่มีทางที่จะแข่งขันกับบริษัทอื่นได้ นอกจากนั้นยังไม่สามารถที่จะดำเนินงานให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ด้วย               ระบบสารสนเทศสำหรับธุรกิจ        ทุกวันนี้ธุรกิจภาคเอกชนใช้ระบบสารสนเทศในทุกสายงาน ระบบสารสนเทศเป็นเครื่องมือสำคัญสำหรับการประมวลผล การตัดสินใจ การแก้ปัญหา และการปฏิบัติงานของทั้งหน่วยงาน            สายงานที่ต้องการะบบสารสนเทศ งานบัญชี งานการเงิน งานการตลาด งานผลิต งานทรัพยากรมนุษย์ งานอื่น ๆ               ธุรกิจองค์กรเอกชนได้แบ่งประเภทของระบบสารสนเทศเพื่อการจัดการได้ดังนี้ ระบบประมวลผลธุรกรรม (Transaction Processing System หรือ TPS)               ระบบ TPS เป็นระบบสารสนเทศธุรกิจแบบพื้นฐานและอาจจัดเป็นกระดูกสันหลังของระบบสารสนเทศอื่น ๆ ได้ หน้าที่หลักของระบบ TPS ก็คือการควบคุม การเก็บ การบันทึก การประมวลผล และ การกระจายธุรกรรม (transaction) ทางธุรกิจของหน่วยงานออกไป นอกจากนั้นระบบนี้ยังเป็นตัวแจกจ่ายข้อมูลไปยังระบบงานประยุกต์อื่น ๆ เช่น ระบบสนับสนุนการตัดสินใจ เราถือว่าระบบ TPS นั้นมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อความสำเร็จขององค์การต่าง ๆ เพราะเป็นระบบที่สนับสนุนการปฏิบัติงานหลักขององค์การ เช่น การจัดซื้อวัสดุครุภัณฑ์ การเรียกเก็บเงินลูกค้า การเตรียมบัญชีเงินเดือน หรือการส่งสินค้าให้แก่ลูกค้า               ระบบ TPS รวบรวมข้อมูลที่เกิดขึ้นกับหน่วยงานตลอดเวลา บางระบบรวบรวมข้อมูลทุกวัน และบางระบบก็อาจจะรวบรวมเก็บข้อมูลในแบบเรียลไทม์ (real time) คือเก็บข้อมูลทันทีทันใดที่ข้อมูลนั้นเกิดขึ้น ข้อมูลเหล่านี้ส่วนใหญ่จะจัดเก็บไว้ในฐานข้อมูลขององค์การและใช้สำหรับการประมวลผลในด้านต่าง ๆ วัตถุประสงค์หลักของระบบ TPS ก็คือ เพื่อให้การปฏิบัติงานของหน่วยงานมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล เพื่อจัดทำเอกสารรายงานได้ทันกำหนด เพื่อเพิ่มความได้เปรียบในการแข่งขันของหน่วยงาน เพื่อจัดส่งข้อมูลให้แก่ระบบกลวิธีและระบบกลยุทธ์ เพื่อให้ความมั่นใจว่าข้อมูลและสารสนเทศจะแม่นยำและไม่ผิดพลาด เพื่อปกป้องความมั่นคงปลอดภัยของสารสนเทศและข้อมูล               ระบบ TPS มักจะเป็นระบบที่ถูกรื้อปรับระบบก่อน นอกจากนั้นยังเป็นระบบที่ให้ผลตอบแทนที่คุ้มค่าแก่การลงทุนมากที่สุด ระบบ TPS มักจะเชื่อมต่อกับระบบงานประยุกต์ด้านไอทีอื่น ๆ ในหน่วยปฏิบัติการเช่น ระบบ supply chain management และ enterprise resource planning               ระบบจัดการสารสนเทศ (Management Information System หรือ MIS) หน่วยปฏิบัติการต่าง ๆ ภายในองค์การนั้นทำหน้าที่มากมายหลายอย่าง งานบางอย่างมีลักษณะที่ต้องทำซ้ำ ๆ เหมือนกันหลายหน และงานบางอย่างอาจจะทำเป็นครั้งคราว ยกตัวอย่างเช่น แผนกทรัพยากรบุคคล ทำหน้าที่ว่าจ้าง ฝึกอบรม และ ให้คำปรึกษาแก่บุคลากร หน่วยปฏิบัติการหรือแผนกเหล่านี้จำเป็นต้องใช้ระบบสารสนเทศที่ออกแบบและสนับสนุนกิจกรรมภายในเป็นพิเศษ ระบบเหล่านี้เรียกว่า functional MIS หรือ ระบบ MIS เฉย ๆ               ระบบ MIS ในหน่วยงานต่าง ๆ นั้นได้รับการพัฒนาขึ้นเพื่อให้หน่วยงานสามารถทำงานได้ตามกลยุทธ์ทางธุรกิจอย่างมีประสิทธิภาพ โดยปกติแล้วระบบ MIS ช่วยจัดทำสารสนเทศเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ ประสิทธิผล และ ผลผลิตของการปฏิบัติงาน โดยการดึงสารสนเทศออกจากฐานข้อมูลขององค์การแล้วนำมาประมวลผลตามความต้องการของผู้ใช้               ระบบ MIS นั้นบางครั้งมีผู้เรียกว่าเป็น tactical system และจัดทำขึ้นเพื่อช่วยงานของผู้บริหารระดับกลางอย่างเช่น การวางแผนระยะสั้น การควบคุมการดำเนินงาน และ การจัดรูปแบบงาน ยกตัวอย่างเช่น การพยากรณ์การขายตามเขตหรือภูมิภาค เป็นรายงานที่ผู้บริหารการตลาดอยากทราบและจะหาได้จากระบบ MIS โดยทั่วไป ระบบ MIS สามารถช่วยงานต่อไปนี้ได้ การหาค่าทางสถิติ การจัดทำรายงานยกเว้น การจัดทำรายงานเป็นรายคาบ หรือ รายงานเฉพาะกิจ การวิเคราะห์เปรียบเทียบ การพยากรณ์ การเตือนปัญหาล่วงหน้า การตัดสินใจตามปกติ การเชื่อมโยงไปยังระบบอื่น               โดยทั่วไปอาจกล่าวได้ว่า ระบบ MIS ช่วยให้ผู้บริหารบอกได้ว่าขณะนี้เกิดอะไรขึ้นกับการปฏิบัติงานในหน่วยงานหรือในองค์การบ้าง               ระบบสนับสนุนการตัดสินใจ (Decision Support System หรือ DSS)       ระบบ DSS ได้รับการออกแบบให้ช่วยสนับสนุนการตัดสินใจของผู้บริหารระดับสูง ระบบนี้มีลักษณะการทำงานแบบโต้ตอบ (interactive) และ ผู้ใช้แต่ละคนสามารถควบคุมการใช้งานได้ ภาษาระดับสอบถามระดับสูง (high level query language) ช่วยให้ผู้ใช้ตั้งเงื่อนไขในการสอบถามฐานข้อมูลได้โดยง่าย ทำให้ระบบ DSS เหมาะแก่ปัญหาแบบไม่มีโครงสร้าง (unstructured problem) เช่นการวางแผนกลยุทธ์ ระบบ MIS สามารถช่วยให้ข้อเสนอแนะแก่ผู้บริหารได้โดยจัดทำเป็นรายงานต่าง ๆ แต่ระบบ DSS จะช่วยให้ผู้บริหารทดสอบแนวทางอื่น ๆ ได้ว่าควรจะตัดสินใจแบบใด การทดสอบนี้ก็คือการทำ การวิเคราะห์แบบ What-if และ Goal-seeking โดยทั่วไประบบ DSS มีลักษณะสำคัญต่อไปนี้ สนับสนุนการจัดการทุกระดับ สนับสนุนการตัดสินใจและการแก้ปัญหาทุกขั้นตอน ผู้ใช้สามารถปรับแต่งให้เข้ากับเงื่อนไขต่าง ๆ ได้ สร้างและใช้ง่าย และช่วยให้เกิดการเรียนรู้ มักจะใช้แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ ช่วยในการทำ Sensitivity analysis โดยทั่วไปอาจกล่าวได้ว่าระบบ DSS ช่วยในการหาคำตอบว่าหากตัดสินใจในแบบนั้น ๆ แล้ว จะเกิดอะไรขึ้น               ระบบสารสนเทศผู้บริหาร (Executive Information System หรือ EIS)       ระบบ DSS จำนวนมากที่พัฒนาขึ้นนั้นมีจุดมุ่งหมายสำหรับช่วยงานผู้บริหารระดับกลาง และ ผู้เป็นนักวิชาชีพหลายสาขา ระบบ DSS บางระบบจัดทำขึ้นสำหรับช่วยงานวางแผน งานวิเคราะห์ งานวิจัย ตลอดจนงานบริหารอื่น ๆ ด้วย แต่สำหรับผู้บริหารระดับสูงแล้วความต้องการมีมากกว่าการสนับสนุนการตัดสินใจ คือต้องการระบบที่สามารถให้ข้อมูลข่าวสารทั้งในแบบสรุปและสามารถเจาะลึกได้ในแบบออนไลน์ ระบบที่จัดทำขึ้นเพื่อสนับสนุนงานในลักษณะนี้นิยมเรียกว่า ระบบ Executive Information System หรือ EIS       ระบบ EIS จึงหมายถึงระบบที่ช่วยให้ผู้บริหารได้รับข้อมูลและสารสนเทศได้อย่างรวดเร็ว ทันทีทันใดที่ต้องการ ระบบ EIS ได้รับการพัฒนาให้ใช้ง่าย สามารถจัดทำรายงานความผิดปกติ และ สามารถเจาะลึกรายละเอียดได้ นอกจากนั้นยังสามารถเชื่อมต่อกับระบบบริการข้อมูลภายนอก เช่นระบบข่าว และ ระบบอีเมล์ด้วย ระบบสนับสนุนการบริหารจัดการที่กล่าวมานั้นอาจสรุปย่อ ๆ ได้ดังแสดงในตารางต่อไปนี้                      ระบบสารสนเทศที่กล่าวมาข้างต้นทุกแบบมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการปฏิบัติงานและการบริหารงานของหน่วยงานต่าง ๆ สำหรับบริษัทห้างร้านต่าง ๆ ได้เริ่มสนใจจัดทำระบบสารสนเทศขึ้นใช้กันมากขึ้นแล้ว ระบบส่วนใหญ่ที่เริ่มใช้เป็นระบบ Transaction Processing System และ หลายแห่งเริ่มจัดทำระบบ MIS ขึ้นใช้แล้ว ส่วนระบบ EIS นั้นมีใช้ในบริษัทขนาดใหญ่               ในส่วนของธุรกิจภาคเอกชนที่ผลิตและใช้สารสนเทศจำนวนมากนั้นผู้บริหารจะต้องรู้วิธีใช้สารสนเทศในกิจกรรมทางธุรกิจทุกด้าน ผู้บริหารจะต้องมีความเข้าใจการทำงานทุกส่วนของระบบ เพื่อที่จะได้รู้ว่าจะมีวิธีใดบ้างที่จะควบคุมคุณภาพ ต้นทุน และ การใช้ทรัพยากร หากไม่มีสารสนเทศแล้ว ก็ไม่อาจจะดำเนินกิจกรรมเหล่านี้หรือตัดสินใจในด้านบริหารได้ ในทางปฏิบัติแล้วระบบสารสนเทศที่ธุรกิจสร้างขึ้นมาเพื่อการใช้งานนั้น จำเป็นต้องอาศัยเทคโนโลยีสารสนเทศเป็นพื้นฐาน ดังนั้นผู้บริหาร ธุรกิจภาคเอกชนควรให้ความสนใจ และติดตามความก้าวหน้าของเทคโนโลยีสารสนเทศด้วย เพื่อจะทราบทิศทาง และประโยชน์ในการประยุกต์ใช้งาน ให้เหมาะสมกับองค์กรหรือหน่วยงานต่อไป อ้างอิง - http://www.hu.ac.th/academic/article/IT/chairut.htm .   การประยุกต์ใช้คอมพิวเตอร์ในงานด้านต่างๆ   การประยุกต์ใช้คอมพิวเตอร์ในงานธุรกิจ การประยุกต์ใช้คอมพิวเตอร์ในงานธุรกิจ การประยุกต์ใช้คอมพิวเตอร์ในงานธุรกิจ [[59256]] คอมพิวเตอร์ในยุคปัจจุบันได้มีวิวัฒนาการก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งได้เข้ามามีบทบาทและส่วนร่วมไปกับทุกองค์กรไม่ว่าจะเป็น งานทางด้านการศึกษา ทางด้านการสื่อสาร ทางด้านสื่อสิ่งพิมพ์ ทางด้านโทรคมนาคม ทางด้านบันเทิง ทางด้านอุตสาหกรรม ทางด้านการธนาคาร ทางด้านธุรกิจโรงแรม ทางด้านตลาดหลักทรัพย์ ทางด้านธุรกิจสายการบิน และยังรวมไปถึงทางด้านการแพทย์ด้วย ธุรกิจทุกด้านที่ได้กล่าวมาในข้างต้นนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นส่วนหนึ่งของการนำคอมพิวเตอร์มาประยุกต์ใช้ในงานด้านธุรกิจแทบทั้นสิ้น เพราะงานทุกประเภทก็มุ่งแสวงหาผลประโยชน์ และผลกำไรด้วยกันทั้งนั้น จึงถือว่างานทุกประเภทก็เป็นงานทางด้านธุรกิจเช่นเดีวยกัน เพราะฉนั้นการนำคอมพิวเตอร์เข้ามาประยุกต์ใช้ในงานทางด้านธุรกิจจึงมีความสำคัญเป็นอย่างมา และยังช่วยอำนวยความสะดวกในการทำงาน ในการนำคอมพิวเตอร์มาใช้ในงานธุรกิจนั้นทำให้ธุรกิจมีความเจริญก้าวหน้ามากขึ้น และยังช่วยเพิ่มศักยภาพและประสิทธิภาพในการดำเนินงานให้กับบุคลากรภายในองค์กรได้อีด้วย [[59247]] ทั้งนี้ก็ทำให้ธุรกิจมีการเจริญเติบโตและมีความก้าวหน้ามากยิ่งขึ้น สามารถทัดเทียมกับคู่แข่งขันทางการค้าและการพาณิชย์ต่าง ๆ ได้ และยังเป็นโอกาศที่ดีที่ธุรกิจจะได้นำเอาความสามารถของคอมพิวเตอร์มาช่วยในการพัฒนางานทางด้านต่าง ๆ ให้กับองค์กร ไม่ว่าจะเป็นการนำเอาโปรแกรมต่าง ๆ เข้ามาช่วยในเรื่องของการจ่ายเงินเดือน การพิมพ์ใบสั่งสินค้า การพิมพ์ใบเสร็จรับเงิน ด้านสินค้าคงคลัง การคำนวณค่าแรงของพนักงาน การเพิ่มผลผลิตของสินค้า การควบคุมอุณหภูมิภายในโกดังเก็บสินค้า การตรวจสอบคุณภาพของสินค้า การลงรายการประจำวันต่างๆ ทางด้านบัญชี การจัดทำงบการเงิน เป็นต้น ----------------------------------------------------------------------------------------------- ร่วมแบ่งปันความรู้โดย นางสาวปิยวรรณ เปรมประชา MIT11 รหัส 49233323 การประยุกต์ใช้คอมพิวเตอร์ในงานธุรกิจ การประยุกต์ใช้คอมพิวเตอร์ในงานธุรกิจ การประยุกต์ใช้คอมพิวเตอร์ในงานธุรกิจ [[59265]] คอมพิวเตอร์ มาจากภาษาลาตินว่า Computare ซึ่งหมายถึง การนับ หรือ การคำนวณ ซึ่งมีนักการศึกษาหลายท่านได้ให้ความหมายของคอมพิวเตอร์ไว้ ดังนี้ เสาวคนธ์ อุ่นยนต์ และก่อกุล กีฬาพัฒน์ (2539 : 3) กล่าวว่า คอมพิวเตอร์ หมายถึง อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่มีความสามารถในการแปลงคำสั่ง ในโปรแกรม และทำงานตามคำสั่งนั้น ๆ ซึ่งเป็นคำสั่งที่เกี่ยวข้องกับ การรับข้อมูลนำเข้า การคำนวณ การปฏิบัติการทางตรรกะ และการสร้างผลลัพธ์ตามที่ผู้ใช้ต้องการ ประพัฒน์ อุทโยภาส (2532 : 9) ให้ความหมายของคอมพิวเตอร์ว่า เป็นเครื่องมือที่มนุษย์สร้างขึ้นมาที่สามารถแก้ปัญหา เขียนภาพ พิมพ์อักษร เก็บรักษาและค้นหาข้อมูล เล่นเกม และอื่น ๆ อีกสารพัด ศรีศักดิ์ จามรมาน (2532 : 39) ได้กล่าวถึงคอมพิวเตอร์ว่า คอมพิวเตอร์เป็นเครื่องมือที่มีการทำงานด้วยความเร็ว มีความสามารถในการจดจำสิ่งต่าง ๆ และนอกจากนี้คอมพิวเตอร์ยังให้ความละเอียดเที่ยงตรง (Accuracy) และมีความซื่อตรงต่อคำสั่ง (Faithfulness) สิทธิชัย ประสานวงศ์ (2526 : 1) กล่าวว่า คอมพิวเตอร์ หมายถึง เครื่องมือที่ใช้ในการคำนวณที่มีลักษณะพิเศษเฉพาะ ยุพิน ไทยรัตนานนท์ (2527 : 11) ได้กล่าวว่า คอมพิวเตอร์ คือ เครื่องจักรอิเล็กทรอนิกส์ ที่สร้างขึ้นเพื่อใช้งานแทนมนุษย์ในการคิดคำนวณ และสามารถจำข้อมูลทั้งตัวเลขและอักษร เพื่อการเรียกใช้งานในครั้งต่อไป นอกจากนี้ยังสามารถจัดการกับสัญลักษณ์ (Symbol) ด้วยความเร็วสูง ทักษิณา สวนานนณ์ (2530 : 12) กล่าวว่า คอมพิวเตอร์ หมายถึง เครื่องมือทางอิเล็กทรอนิกส์ซึ่งเกิดจากการประดิษฐ์ คิดค้นขึ้นโดยมนุษย์ เป็นอุปกรณ์ที่ช่วยผ่อนแรงสมองด้วยการประมวลผลข้อมูลได้ตามคำสั่งที่กำหนด สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (2532 : 1) กล่าวว่า คอมพิวเตอร์ เป็นอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อย่างหนึ่ง ที่สามารถรับโปรแกรมและข้อมูลในรูปแบบที่เครื่องสามารถจะรับได้ แล้วทำการคำนวณ เคลื่อนย้ายข้อมูล เปรียบเทียบจนกระทั่งได้ผลลัพธ์ตามที่ต้องการ จำนง ภูมิพันธุ์ (2533 : 15) ได้กล่าวถึง ความหมายของคอมพิวเตอร์ว่า คอมพิวเตอร์เป็นเครื่องมือทางอิเล็กทรอนิกส์ ที่มีขั้นตอนการทำงานอย่างเป็นระบบ เพื่อจัดกระทำข้อมูลที่เป็นตัวเลข ตัวอักษร หรือสัญลักษณ์ต่าง ๆ ได้ด้วยความเร็ว ถูกต้อง แม่นยำ โดยดำเนินการจัดกระทำตามขั้นตอนของโปรแกรมที่วางไว้ สุพัตรา บุญมา (2537 : 4) ให้ความหมายว่า คอมพิวเตอร์ หมายถึง กลุ่มของ เครื่องจักร เครื่องมือ และอุปกรณ์ต่าง ๆ รวมตัวกันเข้าเป็นระบบ (System) เฉลิมพล ทัพซ้าย (2534 : 7) กล่าวว่า คอมพิวเตอร์ หมายถึง เครื่องอิเล็กทรอนิกส์ ที่สามารถรับเอาข้อมูลและคำสั่งเข้าไปเก็บไว้ในหน่วยความจำ และสามารถนำข้อมูลเหล่านั้นมาประมวลผลตามคำสั่งต่อเนื่องกันไปแล้วแสดงผลลัพธ์ออกมาในรูปแบบต่าง ๆ กุลยา นิ่มสกุล (2532 : 2) กล่าวว่า คอมพิวเตอร์ คือ เครื่องมือทันสมัยที่มนุษย์ประดิษฐ์ขึ้นเพื่อใช้ช่วยทำงานที่สลับซับซ้อนหรืองานที่มีปริมาณมาก ๆ ให้เสร็จด้วยความถูกต้องภายในระยะเวลาอันสั้น [[59271]] [[59272]] ดำรัสสิริ อุทยานานนท์ (2538 : 1) กล่าวว่า คอมพิวเตอร์ หมายถึง เครื่องจักรกลอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งมีความสามารถในการทำการประมวลผลข้อมูล ซึ่งถูกป้อนเข้ามาพร้อมด้วยคำสั่งได้โดยอัตโนมัติอย่างรวดเร็ว และแม่นยำ เราอาจกล่าวได้ว่า คอมพิวเตอร์เป็นสมองกลที่ทำงานด้วยคำสั่งของมนุษย์ในรูปของโปรแกรมคำสั่ง และสามารถทำงานได้มากกว่า เร็วกว่า และถูกต้องกว่าสมองมนุษย์ จากความหมายของคอมพิวเตอร์ดังที่กล่าวมาแล้ว อาจสรุปได้ว่า คอมพิวเตอร์ หมายถึง เครื่องจักรกลอิเล็กทรอนิกส์ ที่สามารถทำงานโดยอัตโนมัติกับข้อมูล เพื่อให้ได้ผลตามที่มนุษย์ต้องการ มีความถูกต้องรวดเร็ว ช่วยแก้ปัญหา ช่วยผ่อนแรงให้กับมนุษย์ สามารถเก็บข้อมูลได้เป็นจำนวนมากตามที่มนุษย์ป้อนคำสั่งเข้าไป ดังนั้นจึงกล่าวได้ว่า คอมพิวเตอร์เป็นเครื่องมือทางอิเล็กทรอนิกส์ ที่มีขั้นตอนการจัดกระทำกับข้อมูลไม่ว่าจะเป็นตัวอักษร ตัวเลข หรือแม้กระทั่งสัญลักษณ์ต่าง ๆ มีการรับข้อมูล ประมวลผลข้อมูล แสดงผลข้อมูล และจัดเก็บข้อมูล โดยอาศัยคำสั่งผ่านโปรแกรมข้อมูลในรูปแบบที่เครื่องคอมพิวเตอร์จะสามารถรับได้ ด้วยความรวดเร็วถูกต้อง และสมบูรณ์ อย่างมีประสิทธิภาพ ความหมายเกี่ยวกับธุรกิจ ธุรกิจ หมายถึง กิจกรรมใด ๆ ที่ทำให้เกิดสินค้าหรือบริการความคิด แล้วมีการแลกเปลี่ยน ซื้อขายกันและมีวัตถุประสงค์ ได้ประโยชน์จากกิจกรรมนั้น ๆ (www.mis.nu.ac.th) ธุรกิจ หมายถึง องค์การหรือกิจการที่ทำให้เกิดสินค้า และบริการ ธุรกิจเป็นกระบวนการทั้งหมดของการนำเอาทรัพยากรธรรมชาติมาเปลี่ยนไปตามกรรมวิธีการผลิตด้วยแรงคน และเครื่องจักรให้เป็นสินค้า เพื่อประโยชน์เป็นสินค้า เพื่อประโยชน์แก่ผู้ที่ต้องการ กิจกรรมทางธุรกิจจึงรวมทั้งการผลิต การซื้อ การขาย การจำแนกแจกจ่ายสินค้า การขนส่ง การประกันภัย และอื่น ๆ (www.thaiall.com/business./syllabus.htm) ธุรกิจ หมายถึง กิจกรรมต่าง ๆ ที่ทำให้การผลิตสินค้า และบริการมีการซื้อขายแลกเปลี่ยน จำหน่าย และมีการกระจายสินค้าและมีประโยชน์ได้กำไรจากกิจการนั้น ธุรกิจมีความจำเป็นต่อชีวิตมนุษย์ ในสังคมปัจจุบันมาก เพราะนอกจากจะเป็นองค์การที่ผลิตสินค้า หรือบริการที่เป็นปัจจัยพื้นฐานของการดำรงค์ชีวิต หรือปัจจัยสี่ การประกอบธุรกิจต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นขนาดเล็ก หรือใหญ่แค่ไหนก็ตาม สิ่งสำคัญก็คือกำไร เพราะกำไรเป็นสิ่งจูงใจที่สำคัญในทางธุรกิจ ก่อให้เกิดการแข่งขันและขยายตัวกันมากในทางธุรกิจทำให้เกิดความเจริญก้าวหน้ากันมากขึ้น (www.thaiall.com/business./syllabus.htm) ธุรกิจ หมายถึง ความพยายามที่เป็นแบบแผนของนักธุรกิจในการผลิต และขายสินค้า หรือบริการ เพื่อสนองความต้องการของสังคมโดยมุ่งกำไร(www.thaiall.com/business./syllabus.htm) เพราะฉนั้นคอมพิวเตอร์ในงานธุรกิจ หมายถึง การนำคอมพิวเตอร์เข้ามามีบทบาทในงานธุรกิจ เพื่อทำให้เกิดผลกำไร และมีประสิทธิภาพในการดำเนินธุรกิจมากยิ่งขึ้น ----------------------------------------------------------------------------------------------- ร่วมแบ่งปันความรู้โดย นางสาวปิยวรรณ เปรมประชา MIT11 รหัส 49233323 บทสรุป การประยุกต์ใช้คอมพิวเตอร์ในงานธุรกิจ การประยุกต์ใช้คอมพิวเตอร์ในงานธุรกิจ การประยุกต์ใช้คอมพิวเตอร์ในงานธุรกิจ [[59321]] เพราะฉนั้นจะเห็นได้ว่า การนำคอมพิวเตอร์มาประยุกต์ใช้ในงานธุรกิจมีความสำคัญเป็นอย่างมาก เพราะทุกวงการมีความเกี่ยวข้องและมีความสัมพันธ์กับธุรกิจด้วยกันทั้งสิ้น ทั้งนี้ถ้าไม่มีคอมพิวเตอร์เข้ามาช่วยในงานด้านต่าง ๆ แล้วก็อาจจะทำให้งานขาดประสิทธิภาพและประสิทธิผลก็ได้ เพราะเนื่องจากในปัจจุบันนี้คอมพิวเตอร์ได้มีบทบาทเข้ามาเกี่ยวข้องเป็นอย่างมาก และทำให้ผู้ใช้เกิดความสะดวกสบายมากยิ่งขึ้น จนคอมพิวเตอร์ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคนในปัจจุบันมากยิ่งขึ้น เป็นไปไม่ได้ว่าที่ทุกองค์กรจะไม่นำคอมพิวเตอร์มาเป็นส่วนหนึ่งของแผนกต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นแผนกบุคคล แผนกการเงินและบัญชี แผนกต้อนรับ รวมไปถึงแผนกคลังสินค้าก็ล้วนแล้วแต่นำคอมพิวเตอร์เข้ามาใช้ทั้งสิ้น ดังนั้นคอมพิวเตอร์จึงมีบทบาทเป็นอย่างมากในยุกโลกาภิวัฒน์นี้ และมีความจำเป็นเป็นอย่างมากที่จะนำคอมพิวเตอร์มาใช้ประยุกต์ใช้ในงานธุรกิจเพื่อให้ความสะดวกรวดเร็วในการทำงาน เกิดประสิทธิภาพ และประสิทธิผลในงานที่ทำมากยิ่งขึ้น ----------------------------------------------------------------------------------------------- ร่วมแบ่งปันความรู้โดย นางสาวปิยวรรณ เปรมประชา MIT11 รหัส 49233323 อ้างอิง -  http://www.vcharkarn.com/blog/33319/2847